Dutch Teachers and Policymakers Academy

Vorige week werd op de TIER-dag de site van DTPA gelanceerd (niet te verwarren met Dutch Teachers AGAINST Policymakers Academy, ik weet het flauw en niet zelf verzonnen).

Omschrijving van DTPA:

DPTA verzorgt opleidingen en cursussen voor docenten in het PO, VO, MBO en HBO en voor beleidsmedewerkers en toezichthouders binnen de publieke sector vanuit de gedachte dat problemen in onderwijs en beleid alleen opgelost kunnen worden door een creatieve en slimme aanpak. Een belangrijk aspect daarbij is de evidence based-benadering: veranderingen in het onderwijs en in het beleid worden pas doorgevoerd als bewezen is dat ze effectief zijn. En als dat bewijs er nog niet is, moeten veranderingen worden gekoppeld aan onderzoek.

Vooral de laatste zin vind ik een belangrijke toevoeging! In een ideale wereld zou elke verandering eerst onderzocht zijn op de gevolgen. Maar soms moet je de verandering echt beleven alvorens je de gevolgen goed kunt begrijpen. Het begeleiden van de verandering door onderzoek, laat ruimte open voor experimenteren.

Wie in MBO-onderwijsland gaat de master doen?

Best Evidence Encyclopedia

Het is al weer even geleden dat ik TIER succes wenste en de hoop uitsprak dat er meer resultaten beschikbaar zouden komen. Nu is de doorlooptijd van academisch onderzoek, terecht overigens, meestal langer dan een jaar, maar aankondigingen, tussenresultaten of onderzoeksmethodes zijn ook interessant.

Ik kon helaas vorige week niet op de TIER-dag zijn en de presentatie van de Best Evidence Encyclopedia. Hoopvol opgezocht, maar helaas voor MBO nog erg leeg. Ik blijf dus nog even hoopvol afwachten. Vooral omdat ‘Evidence Based’ besluitvorming wellicht een beter fundament biedt voor veranderingen. Of onderwijsvernieling zoals sommigen het noemen.

 

Op zoek naar meetbare doelmatigheid

Op de laatste saMBO-ICT conferentie hebben Peter Zacht en ik een presentatie gegeven. Deze bestond uit 2 delen: de ervaringen van onze zoektocht naar meetbare doelmatigheid en de eerste resultaten van een onderzoek naar macrodoelmatigheid onder Brabantse MBO instellingen. Hieronder volgt het eerste deel samengevat.

Alhoewel de aanleiding vooral financiële druk is, lijkt het ons toch noodzakelijk om doelmatigheid ook vanuit andere perspectieven te benaderen. Die hadden we al een tijd terug verzonnen. We hanteren als uitgangspunt:

  • Ons product is een opleiding en die vinden we terug in onze data als CREBO.
  • De afzet van het product is het aantal deelnemers op die opleiding.

Hieronder staan ze op een rij en onze zoektocht naar bijbehorende metrieken.

  • Arbeidsmarktrelevantie: hoe groot de kans op werk is. De gegevens hiervoor halen we van kansopwerk.nl. Door steeds kenniscentrum, opleiding, niveau en regio te kiezen geeft de site de kans op werk op een schaal van 1 tot 5 (gering tot goed). Het is bewerkelijk om dit te herhalen voor 200 CREBO’s. Gelukkig kregen we medewerking van COLO (nu S-BB) die in een datadump van onze regio voorzag.
  • Rendement: hoeveel % van de deelnemers met een diploma vertrekt, volgens de definitie van ‘jaarresultaat’.
  • Omvang: het aantal bekostigde deelnemers op de teldata 1 oktober en 1 februari, zoals deze aangeleverd worden aan BRON. Visueel stellen we deze voor als de Long Tail.
  • Betaalbaarheid: de ratio van kosten en opbrengsten van een opleiding. Gegevens hiervoor komen uit onze financiële administratie. Deze is echter niet of moeilijk per CREBO uit te rekenen. Wat wel lukt via ons onderwijsallocatiemodel, is het naar tarief uitrekenen hoeveel er aan personele formatie begroot is.

 

 

Soluto – rustgevende afteller

Wel eens een afteller tegengekomen in het verkeer? Ik merk dat ik me minder gestrest voel tijdens haast als ik ZIE dat ik 57 seconden moet wachten voor het groen wordt. Afwachten verandert in gewoon wachten. Dat heb ik nu ook met het opstarten van de PC.

Soluto is een tool die analyseert wat je computer allemaal zou kunnen vertragen. Na de installatie en het heropstarten kan die analyse beginnen. Het scant alles dat tijdens het opstarten voorbij komt en plugins of extensies van browsers. Vervolgens geeft het de keus om een bepaald onderdeel te verwijderen of later handmatig op te starten.

Bijkomend voordeel: het leert steeds beter inschatten hoe lang de opstart duurt en toont de resterende tijd. In plaats van direct 6 programma’s op te starten zodra het bureaublad in beeld komt (en daardoor het eigenlijke opstarten te vertragen), wacht ik lekker geduldig, met grote innerlijke rust.

 

 

Ik wil gewoon … een datamodel kunnen tekenen in Access

Wat doe ik?

Ik ben bezig om een informatieportfolio te bouwen. Dat is kort samengevat: een database van alle informatieproducten van een instelling, waarin relaties gelegd worden met interne leveranciers, doelgroepen, processen in waardeketen, kernsystemen, publicatiedata, definities en KPI‘s. Ik gebruik hiervoor Microsoft Access. Om het datamodel te ‘tekenen’, kunnen tabellen worden getoond met lijnen ertussen die de relaties voorstellen.

DataModel InformatiePortfolio

Wat kan ik?

Tabellen in beeld brengen, de lijnen ertussen, alles verschuiven (zodat het er een beetje spinneweb-achtig uitziet) en er een afdruk van maken over 8 pagina’s.

Wat wil ik?

  • Als ik een tabel schuif tot aan de rand van het scherm, dat mijn papier mee schuift!
  • In en uit kunnen zoomen!
  • Meerdere tabellen tegelijk kunnen selecteren/slepen!
  • Dat het scrollwiel van de muis gebruikt kan worden, net zoals de scrollbalk. Draaien aan het wiel doet nu niets.
  • Als je over de relaties een rapport genereert, dan lijkt het wel te kunnen. Echter elk lijntje wordt als los object gezien. Schuif je een tabel in het model, dan komen de verbindingslijnen niet mee…. Schuif je bij de relaties een tabel, dan verandert het rapport niet mee. Bummer…

Eigenlijk wil ik dus dat objecten net zo behandeld worden als in een tekenpakket…

Wat vind ik?

Ik vind dit heel gewoon, omdat het broertje Excel en zusje PowerPoint dit ‘gewoon’ al jaren kunnen! Objecten selecteren, slepen, in/uitzoomen. Allemaal zo 1995.

Backup en nu een keertje goed – Deel 2

Zo’n vier jaar geleden startte ik echt met back-uppen. De oplossing die ik toen koos (Amazon S3 en JungleDisk) heeft ongeveer 3 jaar naar tevredenheid zijn werk gedaan. Alleen werd het toch prijzig. $0,14 per GB per maand voor opslag en $0,12 per GB per maand voor dataverkeer lijkt weinig, maar als je 200 GB wilt opslaan….

Totdat ik dus Crashplan ontdekte. Net als bij Amazon kun je je back-up bij hun opslaan. Wat interessanter is: je kunt binnen je familie-, vrienden- of vage kennissenkring opslag aanbieden. Het programma zelf, dat voor het back-uppen zorgt, is gratis.

Hoe werkt het?

  • Maak een account aan bij Crashplan.
  • Download en installeer Crashplan op de computer waar de back-up moet komen of vandaan komt.
  • Wijs mappen/bestanden aan die in de back-up moeten.
  • Wijs bestemmingen aan waar de back-up naartoe moet. Dit kunnen computers van jezelf zijn maar ook die van vrienden!
  • Als je iemand anders opslag wilt bieden, stuur hem dan de code die Crasplan hiervoor biedt.
  • Stel eventueel in wanneer er gescand moet worden op nieuwe of gewijzigde bestanden en met welke snelheid die geüpload moeten worden.
  • Back-ups kunnen door anderen niet bekeken worden. Degene die opslag aanbiedt ziet één groot bestand. Daarin zitten al je eigen bestanden versleuteld.

Een voorbeeld van hoe ik het implementeerde:

  • Binnen de familie zijn 2 computers aangewezen die niet uit worden gezet.
  • Beiden bevatten een 2TB schijf.
  • Onderling wisselen we de vriendencodes uit die Crasplan genereert.
Dat werkt nu alweer een jaartje naar tevredenheid.

Is 2 back-ups niet een beetje overdreven?

Dat lijkt zo, totdat een PC crasht van een vriend en in de week die nodig was om een nieuwe aan te schaffen zijn externe schijf met back-up van tafel valt. Zeker voor onzekere…

 

Functioneringsgesprek met Sammy – Deel 2

Vorig jaar heb ik al eens een functioneringsgesprek gehad met Sammy, mijn smartphone. Ze komt uit de familie ‘Galaxy’, eerste generatie. Ik had haar als manager een beetje verwaarloosd en overvraagd. Ze probeert altijd wel gehoorzaam haar taken uit te voeren, maar dan moet ik wel óf de middelen bieden óf keuzes maken. Als ik me niet van deze verantwoordelijkheden kwijt zou ze me insuperordinatie kunnen verwijten. Dat het niet goed met haar ging bleek uit trage reacties. Bijvoorbeeld het opvragen van contactgegevens duurde meer dan een minuut, een foto maken duurde 30 seconden, de accu liep in 8 uur leeg, etc . Dus er waren maatregelen nodig!

Welke middelen kan ik bieden?

  • Voldoende stroom: voor €18 toch maar eens een reserveaccu aangeschaft. Ik merk dat ik vaak het einde van de dag niet haalde.
  • Voldoende functionaliteit: installeren van nieuwe applicaties én zorgen dat ze regelmatig een upgrade krijgen. Maar hierin ligt gelijk een valkuil….
  • Voldoende bijscholing: ze heeft zich ontwikkeld van Froyo (Android 2.2) naar Gingerbread (Android 2.3). Hiervoor waren we wel afhankelijk van een externe partner: Samsung KIES. Hierover zijn we allebei erg ontevreden. Daarin staan we niet alleen.

Hoe maak ik keuzes?

Door kritisch te kijken naar apps, niet zomaar alles te installeren en als ik ze weinig gebruik te verwijderen. Zeker als apps op de achtergrond de hele tijd aan staan. Uiteindelijk heb ik het volgende verwijderd:

  • Lookout de virusscanner: Er zijn nog zo weinig virussen of malware voor Android dat ik geen virusscanner alles laat vertragen. Als er een exploit in omloop komt, dan hoor ik dat wel via de blogs/twitter. Ik acht het risico laag, zeker omdat ik weet wat ik installeer.
  • Facebook: zowel de app zelf als de accountsynchronisatie. De laatste zorgde ervoor dat friends ook contactpersonen zijn op je smartphone en dat datums van events in je agenda komen. Leuk, maar dia kan ik missen.
  • Twitter: ook zowel de app zelf als de accountsynchronisatie.

Met de laatste twee is iets apart: de twitter- en facebookapps zijn zogenaamde html-wrappers, oftewel een schilletje om de mobiele variant van de webpagina heen. Met extra’s als notificaties en synchronisatie en zo. Als ik dat loslaat als vereiste, dan kan ik net zo goed een snelkoppeling aanleggen naar de mobiele versie van de webpagina van facebook en twitter.

Resultaat: ze loopt weer als een zonnetje!

Kritisch op Keynotes

Plenaire lezingen of presentaties, ik weet het, horen er nu eenmaal bij. Tenminste als je geen onconferentie organsieert. Je levert interactie in, doordat de werkvorm passiever is. Meestal is er weinig ruimte voor het stellen van vragen.

Wat wil ik daar voor terug? Een boeiende spreker! Met de volgende kenmerken:

  • Spreekstijl: iemand die niet monotoon opleest van papier of powerpointbullets, maar afwisselt in klemtoon, tempo en volume. Iemand die oogcontact maakt met verschillende mensen uit het publiek, die humoristisch is zonder de aandacht op zichzelf te vestigen.
  • Inhoudelijk: iemand die diepgang brengt, geen open deuren intrapt en me verbaasd. Zijn redeneringen niet uit de lucht laat vallen en argumenten niet baseert op mode-anekdotes.

Soms geef je een spreker het voordeel van de twijfel, een spreker die goed bij het thema past, hoeft nog niet bij mij te passen. Al zou ik maar één keer verbaasd worden! En iets te overdenken hebben dat ik zelf al niet bedacht had …

En op basis van vroegere conferenties, alsjeblieft: géén trendwatchers meer. Ik heb helemaal genoeg van mensen die vertellen dat ‘het gebruik van smartphones’ toeneemt en dat ‘de huidige generatie zo goed kan multitasken’ en dit vertellen alsof het iets nieuws is. De conferenties waar ik kom, zitten over het algemeen vol met bezoekers die op de hoogte zijn van technische ontwikkelingen en in hun eigen organisatie voorop lopen. Het heeft geen zin om ze dan te vermoeien met lijstjes die illustreren: alles meer, alles sneller, alles groter tot we in de techno-hemel zijn.

Maar wat nu als ik live-blog over een keynote die me niet kan boeien of verbazen? Ik merk dat ik dan wel verslag doe, relatief neutraal, maar niet echt beschouwend schrijf. Daarnaast is het tempo bij live-bloggen ook net iets te hoog om een potje te gaan reflecteren. Ik heb wel het voornemen om in de toekomst opbouwend kritischer te schrijven.

Overigens is het vinden van een goede keynote spreker zeker niet makkelijk. Boeiende sprekers die diepgang combineren met een aangename spreekstijl hebben drukke agenda’s. Maar toch…

Proces en InformatieProduct

De vorige post vermeldde InformatieProducten op operationeel niveau. Oftewel de informatie die nodig is om je werk te kunnen doen. Wat voor werk dat precies is, laat zich beschrijven als een proces waarin stappen in serie worden uitgevoerd. Daarom zijn procesomschrijvingen altijd een waardevolle onderlegger voor de articulatie van de informatiebehoefte. Als ik wil duiden welke operationele informatie precies nodig is, dan pak ik ze er vaak bij. Dit veronderstelt overigens wel een AO die zijn topische vragen beantwoord heeft.

Visueel zijn InformatieProducten snel terug te vinden in workflow diagrammen. Het zijn de pijlen! Omdat informatie zich dan verplaatst van de ene processtap (waarin iemand met Rol A informatie creëert) en de andere processtap (waarin iemand met rol B informatie ontvangt). Het kan echter ook een technische koppeling zijn tussen 2 systemen die informatie automatisch genereren, verzenden, ontvangen en verwerken.

Vereenvoudigt weergegeven: