Yearly Archives: 2012

Ik ben vandaag op de saMBO-ICT gebruikersdag. Wim Arendse van Zadkine vertelt over hun implementatie van de onderwijscatalogus ten behoeve van minoren. Hij stelt:

Flexibiliseren door standaardisering is te vergelijken met componeren.

Conceptueel snappen we dit allemaal wel, alleen de praktijk is weerbarstiger. De onderwijscatalogus is namelijk zo’n spin in het web. Het dient als bron voor rooster-, registratie, begeleiding- en communicatiesystemen. Om het niet te complex te maken, heeft het Zadkine gekozen voor het major/minormodel en standaardsjablonen. Een sjabloon in deze context legt de vorm van een opleiding vast: hoeveel uur les/BPV en hoeveel uur keuzedelen.

Welke sjabloon van toepassing is hangt af van een eigen beslisboompje, met niveau, vol/deeltijd en nog een paar variabelen. Het levert voor elke student op welke vorm zijn opleiding heeft, dusdanig dat een roosteraar er mee aan de slag kan. Welke minor precies gevolgd gaat worden hangt af van de keus van de student.

Mijn indruk:

• Het gebruiken van ‘templates’ brengt een oneindig aantal routes en opleidingvormen terug tot een overzichtelijkere en beperkte lijst.
• Het gebruik van ‘minoren’ brengt een oneindig aantal reeksen onderwijsproducten terug tot een overzichtelijkere lijst.
• De sjablonen zijn niet helemaal te vergelijken met referentiearrangementen, omdat ze niet zozeer inhoudelijk het onderwijs beschrijven als wel de blokken en urenverdeling over de jaren heen.

De presentatie van Wim zoals hij die gaf op de laatste saMBO-ICT conferentie is hier te vinden.

Het is een beetje egocentrisch, ik weet het. Patsen met je eigen 50 conferentie-tweets. Die van iedereen staan overigens hier….

Ze zijn als volgt gemaakt:

• Downloaden van Archivist.
• Zoeken op hashtag #samboict.
• Exporteren naar text (tab gescheiden bestand) of naar xml.
• Importeren in Excel, met tab als scheidingsteken. XML ging bij mij beter omdat er in sommige tweets iets staat wat lijkt op een tab of enter. Dat lijken dan 2 tweets in de tekst en dus 2 rijen in de tabel en dan gaat de import stuk.
• Filteren op username @blogisch

Bij deze:

[table id=10 /]

Ik vind overigens de TAGSExplorer visualisatie van #samboict die Willem maakte ook mooi!

Het digitaal aanmelden voor MBO’s is zo’n proces dat elke instelling zelf organiseert, eventueel met een applicatie en deze inricht. Met alle gevolgen van dien: iedereen eigen systemen, informatie die in de keten telkens opnieuw uitgevraagd wordt en slechte datakwaliteit. Vandaar dat ik aanschuif bij een presentatie over ‘Digitaal Inschrijven: gebruik de BRON’ door Henk-Jan van Ginkel, Coos van der Wolf en Gido de Koff. Deze Proof of Concept loopt al een tijdje. Het document dat dit samenvat is hier te vinden.

Uitgangspunten:

• Eenmalige vastlegging, meervoudig gebruik van studentgegevens.
• Gebruik van DigiD en BSN.
• De burger aan het stuur van zijn gegevens! Hij/zij stemt toe of niet voor de aanlevering van gegevens!
• Het veld aan het stuur van de pilot! De onderwijsinstellingen werken samen met DUO/OCW.
• Decentrale oplossing, afgesproken service-standaarden. Elk ROC kan kiezen wat voor oplossing ze kiezen, alleen ‘praat’ alles wel met DUO.

De besparingen die een landelijk aanmeld-netwerk zou bieden:

• Al voor de intake heeft een school de juiste harde gegevens.
• Geen fysieke kopie diploma/cijferlijst nodig.
• Realtime op de hoogte van behaalde resultaten.
• Geen fysieke OOK.
• Geen fysieke identificatie nodig.

Er zijn voor instellingen verschillende niveau’s van implementatie mogelijk: alleen gegevens overdragen, inschrijven of ook nog digitaal ondertekenen van OOK. Deze PoC vergde trouwens een apart juridisch traject om te onderzoeken wat wel/niet mag, met minderjarigen.

De demo toonde het volgende:

• Een student meld zich aan bij het ROC.
• Er verschijnt een scherm van DUO waarop hij/zij inlogt met DigiD.
• DUO laat zien wat er bekend is van die student.
• Hij stemt in met het overdragen van de gegevens aan het ROC.
• De student gaat verder met de intake.

Als je als instelling concreet aan de slag wilt is voorlopig Henk-Jan contactpersoon. Daarna wordt het overgedragen aan het IPO.

Hmmmm… om dit alles voor POK’s mogelijk te maken zou aansluiten op het landelijk register van bedrijven met een accreditatie handig zijn. ;P

Visueel plaatje:

Ik ben bij de presentatie ‘Onderwijstijd en elearning’ door Albert Vlaardingerbroek gaan zitten. Binnen onze instelling hebben we een tak die scholing geeft aan BBL-ers binnen bedrijven. Daar wordt het een hele toer om alle tijd zuiver mee te kunnen tellen als onderwijstijd. De ‘Focus op vakmanschap‘ beweging noopt tot aandacht hiervoor.

Albert stelt prikkelend:

• Onderwijstijd is soms als het ‘Betonnen Zwembandjes’ dilemma. Iedereen springt door allerlei verkrampte hoepeltjes om tijd maar geteld te kunnen krijgen.
• Online kun je soms nog beter monitoren wie oplet dan offline. De regelgeving laat daar geen ruimte voor. Terwijl klassikale lessen ook niet altijd effectief zijn.

De link tussen het tellen van tijd bij e-learning en de definitie van onderwijstijd: Er is sprake van synchrone interactie… Dat stelt specifieke eisen aan je ELO.

Albert  schetst een aantal scenario’s, met daarin de volgende kenmerken, benaming en oordeel:

[table id=9 /]

Bovenstaande indeling helpt je gesprekken te voeren met inspectie. Albert verwacht geen verschuivingen in het beoordelen van onderwijstijd. Het ligt politiek ook gevoelig, gezien de landelijke kritiek op de kwaliteit van het onderwijs.

Een voorbeeld is uitgewerkt in onderstaand filmpje:

[yframe url=’http://www.youtube.com/watch?v=gjeYx8JODdo’]

Meer zoals dit is terug te vinden op deze site.

Roy en Maarten geven een workshop met als titel ‘Business Case MBO’, over onderbouwd investeren in ICT.

Roy start met de ervaringen uit hun pilot. Tot voor kort was er een ‘verdeel en heers’ methode bij de verdeling van gelden over projecten. Er was niet altijd een zakelijke rechtvaardiging of toets aan strategische doelen. Een korte inventarisatie onder de aanwezigen toonde dat dit bij veel ROC’s zo is.

Besluitvorming over ICT projecten is ook complex. De volgende vragen zijn soms moeilijk te beantwoorden:

• Hoe draagt het project bij aan doelstellingen?
• Is de begroting realistisch?
• Gaan we de baten wel realiseren?
• Wat zijn de belangen van alle betrokkenen?
• en… wat levert het op voor ONDERWIJS?

Er is dus behoefte aan een methodiek om te komen tot een ‘Business Case’. Hiervoor is samengewerkt met Kennisnet, saMBO-ICT, MBO15, Mondriaan College en ROC Aventus. Belangrijke ingrediënten:

• Vroegtijdig betrokkenheid van stakeholders. Een kant-en-klare business case presenteren werkt meestal niet.
• Gebruik van een batenboom. Zie hieronder voor een voorbeeld.
• Een kwantitatief model op basis van een gestructureerde methode.
• Een platform voor professionaliseren. Deze lijkt me goed, het maken van Business Cases blijft toch een lastige sport. Samen met ROC’s deze vaardigheid verbeteren, zou erg fijn zijn.

Aventus ziet onder andere de volgende vervolgstappen:

• Het verband tussen Business Case en projectportfoliomanagement beter leggen.
• Het trainen van opdrachtgevers/eigenaren.

Enkele (eigen) kanttekeningen:

• Het maken van een goede business case is niet een garantie, wel voorwaarde, voor een geslaagd project.
• Heb je de vaardigheid om zo’n framework zelfstandig toe te passen? Vooral de kwantitatieve kant is moeilijk.
• Kies slim het eerste project om hiermee aan de slag te gaan. Het project dat het meest dit nodig heeft zou wel eens de meest complexe kunnen zijn.
• Kom maar op met dat platform!

Ik ben benieuwd naar het boekje! Het is hier te krijgen.

Edwin Kaats van Twynstra Gudde geeft de openingskeynote van de 26ste saMBO-ICT conferentie, met als ondertitel ‘Condities voor kansrijke samenwerking’.

Hij opent met de definitie van samenwerking: gezamenlijk werken aan een gemeenschappelijk doel, waarbij je je eigen autonomie behoudt. Het is dus niet fuseren of overnemen. Samenwerking heeft volgens Edwin de volgende kenmerken:

• Onduidelijk machtscentrum
• Interdependentie
• Nieuwe werkelijkheid: samenwerking bouw je vaak van de grond op.
• Heterogeniteit: je hebt iets aan elkaar toe te voegen, terwijl je jezelf tegelijkertijd herkent in de ander.
• Context: iedere partij heeft zijn eigen achterban. Dus in de alliantie kan een oplossing best werken, maar per stuk in de eigen organisatie toch mislukken.

Hij introduceert een model, de zogenaamde ‘Samenwerking Schijf van vijf’. Centraal hierin staat ambitie. Alle 5 op een rij.

[table id=8 /]

Handig als referentie bij het ontwerpen van toekomstige samenwerking!