Tag Archives: samboict

Eerste verkenning naar centraal aanmelden in het MBO – #samboict

Ik ben vandaag te gast bij het Zadkine voor de 37ste saMBO-ICT conferentie. Eric Jongepier neemt ons in de derde sessies mee:

Aanmelden en inschrijven is erg in beweging. De nieuwe wet als die van kracht wordt, geeft de aanmelding een wettelijke status. Het betreft “aanmelddatum en toelatingsrecht mbo“. Uiteindelijk is de bedoeling tot een centrale informatievoorziening te komen, waarvan de sector intellectueel eigenaar is. Lijkt me goed omdat het anders gewoon een monopolie positie geeft voor één aanbieder. Tot nu toe doen 47 instellingen mee aan het schrijven van het Programma van Eisen.

De hoofddoelstellingen van Centraal Aanmelden zijn:

Regelen van het aanmeldproces voor studenten.
Uniformeren van de aanmeldprocessen zelf.
Inzicht krijgen in meervoudige aanmeldingen op landelijk niveau.

Intake zit expliciet niet in de scope van dit traject.

Concreet hoopt men de doelstellingen te realiseren doordat basisinformatie (GBA, DUO) niet dubbel hoeft te worden geregistreerd, de uitwisseling tussen partijen technisch werkt en er afspraken komen over meervoudige inschrijvingen. Bijvangst zou ook kunnen zijn dat er harmonisatie ontstaat naar de informatievoorziening van afnemende systemen.

Er is natuurlijk een link met “Vroegtijdig Aanmelden”. Technisch komen er 3 knooppunten: voor VO, Gemeentes en MBO. De meervoudige aanmeldingen worden hier uitgefilterd. In later stadium is de bedoeling dat er voor centraal aanmelden een studentportaal is.

Eric duidt goed welke afhankelijkheden er zijn: cruciaal is dat het onderwijsaanbod van elke instelling centraal bekend is. Zelf had ik de vraag of er een uitgewerkte architectuur komt. Zou ik voor mijn eigen instelling deze beweging willen vertalen dan heb ik een referentiemodel nodig, al is het maar om onze huidige manier van werven en aanmelden te ontvlechten. De student maakt namelijk na het werven een uitstapje naar een formele aanmelding. Die technisch in een andere omgeving zit. Jan Bartling vergelijkt het met bestellen bij BOL, afrekenen in de bankomgeving (iDeal) en dan weer terugkomen bij BOL. Vond ik een goeie analogie. iDeal-niveau van gemak en performance stellen wel hoge eisen. 😉

Jan vervolgt met de Governance, aangezien het eigenaarschap van het systeem zelf niet bij de leverancier mag komen te liggen. Er zou een entiteit “MBO-link” kunnen komen waarin ‘het veld’ vertegenwoordigt is.

Drukke planning trouwens: Tot aan de zomer wordt het PvE verder uitgewerkt, de business-case opgesteld, een Privacy Impact Assessment gedaan en een aanbesteding gerealiseerd.

De effecten van de Blockchain op ons onderwijs – #samboict

Ik ben vandaag te gast bij het Zadkine voor de 37ste saMBO-ICT conferentie. De tweede keynote gaat over de effecten van BlockChain op ons onderwijs. Raymond ter Horst en Etienne van ‘t Kruys nemen ons mee.

Waar denk je aan als je aan BlockChain denkt? Gangbaar is “geld”, “crypto”, “decentraal”, “energie” en “consensus” etc. Ze beginnen met het fenomeen zelf. Het ontstijgt het ‘niveau zolderkamertje’ al een tijdje, aangezien het bijvoorbeeld ook als dienst wordt aangeboden, partijen als KvK er mee bezig zijn en de EU er een groot programma over heeft.

De bedenker van Bitcoin, digitaal geld, noemde de administratie erover geen BlockChain maar zo zijn we het gaan noemen. Vervolgens is Vitalik Buterin hier op door gaan denken en verzon, samen met anderen, een manier om programmacode op een BlockChain te laten werken. Door velen wordt het gezien als de volgende stap in automatisering. Deze stukjes code worden “Smartcontracts” genoemd.

De belangrijkste principes zijn:

Een decentraal register of kasboek, in plaats van opslaan op één centraal punt.
Alle transacties krijgen een tijdstempel.
Als partijen het eens moeten worden over de data dan moet er consensus bereikt worden.
De gegevens worden gewaarmerkt.
Transacties worden frequent verzameld tot een blok en het waarmerk ervan wordt gebruikt in het volgende blok. Deze gekoppelde datablokken vormen zo een ketting.

Er zijn wat varianten van Blockchain: alles open (lezen+schrijven), beperkt open (iedereen lezen, enkele schrijven) of privé (enkele lezen + enkele schrijven). De voordelen die gezien worden:

Verdere automatisering doordat je alles in één administratie hebt.
Kostenbesparing omdat zaken efficiënter georganiseerd kunnen worden.

Ze noemen, terecht denk ik, ook de GDPR/AVG ontwikkelingen, aangezien dit bij transparante blockchains direct tot problemen leidt. Als je althans de inhoud opslaat en niet alleen het waarmerk, volgens mij. Daarnaast weet je niet precies wie de bewerker is als het decentraal opgeslagen is en kun je niet gegevens aanpassen (recht van betrokkene).

Raymond stelt daarom ook vragen:

Haalt de technologie ons in? Die holt maar vooruit en de wetgeving er achteraan?
Kunnen we de macht aan de burger teruggeven? Wat zijn data betreft? Dus zelfsoevereiniteit van de burger door een sterkere informatiepositie van de burger en student lijkt me.

Ze moedigen ons aan direct een consortium te starten en bij het EU blockchain programma aan te sluiten. De toepassingen voor het onderwijs die ze zien zijn: Het waarmerken van leerresultaten en diploma’s. Bijvoorbeeld met BitDegree en andere startups met zogenaamde ICO‘s.

Ze hebben ook een pas op de plaats: de technologie staat in de kinderschoenen en het vergt investeringen om er nu in te stappen.

Tikkie persoonlijk: ik vond het wel een uitdaging om mijn eigen interpretatie niet mee te schrijven in dit verslag. Mijn eigen blogs over BlockChain in onderwijs zijn hier te vinden. Wat ik ook merk is dat het moeilijk blijft een abstract fenomeen helder uit te leggen. 😉

Ook mis ik de reeds bestaande initiatieven binnen onderwijs, zoals het Fieldlab en het project Studybits.

De onderwijslogistieke uitdagingen m.b.t. keuzedelen en examenplanning op #samboict

Ik ben vandaag te gast bij het Zadkine voor de 37ste saMBO-ICT conferentie. In de tweede workshop ronde presenteren Jolanda Hilgen (Advitrae) en Niels Leijssenaar (Iddink) hun oplossing voor keuzedelen voor Zadkine met EduArte en Xedule. Ik vermoed dat veel instellingen hiermee worstelen gezien de volle zaal.

Grofweg zitten ze op deze plekken in de keten: keuzes accorderen en verwerken, plannen en arrangeren, roosteren, publiceren en individueel AAR. Niels stelt dat het uitgangspunt dan wel is: de student krijgt keuzes! De groep staat niet meer centraal! De uitdaging met keuzedelen is om de automatisering vanaf keus helemaal door te laten lopen tot in planning, roosteren en communicatie. Op een rij:

Voorbereidingen: de onderwijsbeheerder richt de keuzeregels in, die bepalen en sturen wat studenten mogen kiezen. Je kunt nu eenmaal niet alle 360 keuzedelen van Nederland aanbieden. Praktisch is wel dat een onderwijsproduct bij het Zadkine ook een roosterbaar vak is. Lijkt vanzelfsprekend maar toch.
Kiezen: de student heeft een tijdsvenster om te kiezen en de mentor om te accorderen. Hiervoor is wel ‘aanmoediging’ nodig ….
Administratieve verwerking: Het hele proces omtrent keuzedelen heeft statussen die als ‘ankers’ werken. De vastgestelde keuzes gaan automatisch naar het examineringsproces en naar Xedule voor roostering. Verder worden automatisch emails gestuurd naar de student om hem/haar op de hoogte te houden en zijn dossier aangevuld met een addendum op de onderwijsovereenkomst.

Overigens kan Niels heel levendig vertellen zonder dat dat ten koste gaat van de inhoud.

Jolanda vervolgt met Xedule met op hoofdlijnen: vraaggestuurd plannen, prognose, analyse, werkverdeling, clustering, roostering en publiceren. Er zit dus, terecht denk ik, een stap tussen keuzes en roostering, de analyse door het team of het organiseerbaar is. Het kan zijn dat je voor verrassingen komt te staan en er is dus ruimte voor bijstellen. De analyse functionaliteiten helpen inzicht geven hiervoor.

Dit werk is overigens niet belegd bij roosteraars maar bij ‘planners’. In bemensing en competenties vergt dit veel aandacht gedurende de implementatie.

Conceptueel maken ze gebruik van het ‘clustermodel’: het start met de groepssamenstelling, kijkt dan naar beschikbaarheid van student, medewerker en onderwijsproduct. Vervolgens worden studenten uit meerdere opleidingen ingedeeld bij onderwijsproducten. Behalve concept is het ook functionaliteit waarop deze zaken geregistreerd kunnen worden. Daarna kan de roostermachine starten.

Hun ervaringen tot nu toe:

Voordelen: Alleen gevraagde keuzes worden gepland, het helpt het budget optimaler verdelen. Er wordt klantgericht gepland en je kunt beter sturen op de expertise van medewerkers.
Nadelen: Inschrijvingen zijn vroeg nodig, soms is de belangstelling heel groot en je moet tijdig alle interne processen bepalen.

We krijgen nog een toetje: de combinatie EduArte en Xedule kan de afname van examens plannen en roosteren.

EduArte levert de voorwaarden en afhankelijkheden voor het examen. De checks of studenten op mogen voor examens.
Xedule gebruikt deze informatie om de afnamemomenten te plannen. Deze informatie komt weer terug in de EduArte agenda van de student en surveillant.

Onderwijslogistiek in het hoger onderwijs, wat kunnen we van elkaar leren? #samboict

Ik ben vandaag te gast bij het Zadkine voor de 37ste saMBO-ICT conferentie. In de eerste workshop ronde presenteren Marjon van Kuijk (Avans Hogeschool), Edith Hofstede (saMBO-ICT) en Susanne Zuurendonk (OSIRIS) hun ervaringen. Mijn vorige verslag over het traject Onderwijslogistiek van saMBO-ICT is hier te lezen. We krijgen vanuit MBO een inkijkje in het HBO.

Edith haakt eerst aan bij de achterliggende bewegingen die aandacht voor onderwijslogistiek vragen:

Toenemende flexibilisering en maatwerk.
Differentiatie naar vorm en inhoud.
Belang van de kleine kwaliteit en organisatorische hygiëne (mijn woorden).

Daarnaast hebben ze een referentiemodel ontwikkeld, in concept nog, met de fases: besturen, expliciteren, ontwerpen en realiseren.

Welke verschillen met hoger onderwijs ontdekten ze?

In het beroepsonderwijs:

is er door de bank genomen meer sprake van versnipperde standaarden, processen en afspraken.
start onderwijslogistiek veelal bij planning en roosteren en niet bij onderwijsontwerp.

Aan de ene kant is MBO iets complexer denk ik, vanwege het aanbieden van niveau 1 tot en met 4, in plaats van één niveau (5). Tegelijkertijd is versnippering tegengaan natuurlijk goed.

Marjon opent met een filmpje van Avans:

Concreet is het intakeproces per opleiding vastgesteld en dan start ook het digitale intakeproces. Eventuele meeloopdagen, gesprekken en bijzonderheden voor extra begeleiding zitten in deze stap. Ze hebben een PlanApp (van Osiris) waarbij de student zelf allerlei zaken kan kiezen.

Susanne demonstreert de kernregistratie van Osiris, dat gebruik maakt van het concept ‘zaakgericht’ werken. Mijn eerste indruk is natuurlijk de gedeeltelijke overeenkomst met de bekendere studentinformatiesystemen zoals we die in MBO kennen. Ook hier zag ik overigens het belang van direct registreren van gesprekken en afspraken door begeleiders. Geen tweedehands informatie vanuit papieren kladblokjes lijkt me.

Het zaakgericht werken overigens vond ik wel inspirerend. Mijn indruk is dat je processen niet tot in hoogste detail dichttimmert, maar in de zaak kan zowel de medewerker als de student mijlpalen aftikken. Dit laat ruimte over om op meer detailniveau recht te doen aan verschillen. Het versterkt in mijn ogen ook de informatiepositie van de student.

De ambitie van Avans is overigens om “docentloos” te roosteren. Daarmee bedoelt ze eerst het onderwijs plannen en roosteren met de student als uitgangspunt, om vervolgens daar docenten aan te hangen en niet andersom dus.

De presentatie [pdf ]is hier te vinden.

Hoe makkelijk is hacken? – Keynote op #samboict

Ik ben vandaag te gast bij het Zadkine voor de 37ste saMBO-ICT conferentie. Op vrijdag start Rickey Gevers deze met de keynote “Hoe makkelijk is hacken?”. Actueel gezien de recente DDOS aanvallen op banken, al dan niet door Jelle S. Rickey geeft aan dat hij misschien bij ons op school zat en in ieder geval de volgende Jelle nu al in onze scholen rondloopt. Rickey zijn achtergrond ligt in pentesting, digital forensics, malware analysis, incident response en is developer.

Volgens hem zijn cyberaanvallen ‘heel eenvoudig’ te voorkomen door 2 problemen op te lossen: mensen en techniek. Dus zolang mensen fouten maken in gedrag en in het ontwerp van de techniek, blijf je werk houden. 😉

Een voorbeeld hiervan is onze keus in wachtwoorden: we besteden er het liefst zo weinig mogelijke mentale energie aan, we geven ze volgnummers en vervangen karakters op voorspelbare manier. Zijn advies, paradoxaal, is dan ook er ‘niet te ingewikkeld over na te denken’, zie hieronder. De gelekte LinkedIn wachtwoorden database is vaak z’n startpunt voor onderzoek, een goudmijn tot op de dag van vandaag. Sinds 2012 blijkt nu de helft nog hetzelfde te zijn.

Advies voor de Jelles in onze school: het lijkt leuk maar kijk even naar dit voorbeeld.

Gewetensvraag van Ricky aan ons: is de aanval op banken door een 18-jarige een zware misdaad of zijn banken eigenlijk veel te kwetsbaar? Nergens blijkt uit dat dit een geavanceerde aanval is, het volume van de aanval was natuurlijk wel hoog. Hier is wel discussie over maar anders moeten banken gewoon toegeven dat ze af en toe een uurtje platliggen.

Zijn advies:

Gebruik extra beveiliging, two-factor authentication.
Zo lang mogelijke wachtwoorden: gebruik een zin ipv één woord of term. Het is makkelijk te onthouden en moeilijk te raden.
Update Update Update
Backup Backup Backup
Segmenteer je netwerk, geen hergebruik dus.

Er gaat een dag komen DAT je gehackt wordt, dus ga er niet vanuit dat je dat niet overkomt. Bereid je er op voor hoe je de schade beperkt en de kans ervan verkleint. Indirect illustreerde het voorbeeld van Jelle ook dat “We hoeven als school niet zo veilig te zijn als een bank” roepen niet handig is. Aangezien de bancaire diensten met een kleine inspanning verstoord kunnen worden. Hoe erg vindt je het als een student even ontevreden is en dit botviert met een DDOS aanval?

Vragen uit de zaal:

Is SMS als extra beveiliging nog wel goed? SMS code onderscheppen is niet makkelijk, dus de kans dat je ‘gericht aangevallen’ wordt is heel klein. Voor de doorsnee mens althans, lijkt me. Voor sleutelfiguren is SMS niet meer voldoende voor 2FA vind ik.
Over de nieuwe privacy-wetgeving: dat bedrijven niet ongebreideld alles mogen verzamelen is natuurlijk goed. Camera’s overal in het straatbeeld lijkt hem onomkeerbaar.

BlockChain in Onderwijs: Van Hype naar Potentieel

Gisteren was ik op de 36ste saMBO-ICT Conferentie te gast bij RijnIJssel, waarvoor dank.

In de vierde parallelronde mocht ik een sessie verzorgen over “BlockChain in Onderwijs”. Aangezien het fenomeen BlockChain relatief jong is, is de beschikbare kennis erg verspreid. Een mooie gelegenheid om deze persoonlijk bij elkaar te construeren, wat ik afgelopen maanden met veel interesse heb gedaan. Vooral de stap van concept naar toepassing, kan ik pas maken als ik gedeeltelijk begrijp wat er onder de motorkap gebeurt. Dat is dus allemaal heel pril. Waarom dan toch al een sessie verzorgen? Enerzijds is het een fenomeen dat er onvermijdelijk aankomt. Dan is het goed als het binnen het netwerk een keer onder de aandacht is gebracht. Daarnaast is het ook nog ‘OK’ om niet alle vragen te kunnen beantwoorden maar er juist nieuwe op te werpen.

De slides zijn hieronder te downloaden. Inhoudelijk ga ik ze nog toelichten in losse blogposts.

[slideshare id=80557673&doc=20171006samboictconferentieblockchain-171007133402]

Onderwijslogistiek is hersengymnastiek op #samboict

Ik ben vandaag op de 36ste saMBO-ICT Conferentie te gast bij RijnIJssel, waarvoor dank.

In de tweede parallelsessie nemen Edith Hofstede (saMBO-ICT) en Leo Bakker (Kennisnet) ons mee in het programma dat er loopt. Het is daarnaast een netwerk van contactpersonen van MBO’s. Daar horen vanzelfsprekend kennisdeling en workshops bij.

Reden voor het programma is de toenemende personalisering en differentiatie naar inhoud en vorm. Tegelijkertijd worstelen veel MBO’s er mee. Ook dit blijft een actueel onderwerp dus, sinds 2010. 😉

Eerst vragen Leo en Edith wel onze input op een definitie, rekening houdend met “Doceerbaarheid”, “Studeerbaarheid” en “Organiseerbaarheid”. We kunnen lenen van het Hoger Onderwijs, maar hier mistte men de student zelf als actor. De korte vorm is:

“Met onderwijslogistiek wordt de student een begrijpelijke, passende, gepersonaliseerde route aangeboden om de door de student gekozen leerdoelen op een effectieve en voor ieder betaalbare wijze te behalen.”

Edith pleit er voor om hiervan een vertaling te maken naar je eigen context en cultuur. Er ontstaat best een zaaldiscussie over de elementen in de definitie. Vooralsnog is het model erachter nog in ontwikkeling. Centraal komt in ieder geval de reis van de student te staan.

Om nou niet te blijven freewheelen werkt de Universiteit van Groningen mee aan onderzoek naar onderwijslogistiek. Dat is er nog weinig. Tip: zoek knelpunten en frustraties bewust op. Bouw onderzoek op door stages en afstudeerders.

De tweede netwerkbijeenkomst is 16 november van 14:00 tot 20:00 uur in de Jaarbeurs Utrecht. Deze bijeenkomsten zijn er 4 per jaar. Oh .. en er zijn nog plekken in de leergang.

Effecten van technologie op de samenleving op #samboict

Ik ben vandaag op de 36ste saMBO-ICT Conferentie te gast bij RijnIJssel, waarvoor dank.

Peter Ros die zichzelf chaosmaster noemt, opent de keynote met een uitspraak van Kevin Kelly: “Technologie lost net iets meer problemen op dan ze veroorzaakt”. Per saldo gaan we er langzaam op vooruit ondanks dat de ontwikkelingen zelf snel gaan. Hij pleit niet voor chaos persé maar duidt wel dat creativiteit en probleemoplossend vermogen vaak daaruit ontstaan.

Hij ziet veel fenomenen:

Miniaturisering van sensoren waardoor onze gadgets slimmer worden. Dit leidt tot snellere feedback op alles wat we doen. Zelf zie ik dan wel de valkuil van informatie-overload. Aangezien er zoveel data beschikbaar is dat nuttige signalen voor feedback verloren gaan.
Programmeerbare materie: Materiaal dat zich aanpast van vorm onder bepaalde omstandigheden en die als het ware kan reageren op z’n omgeving.
Mensen, informatie en machines worden aan elkaar geknoopt en barrières ertussen worden opgeheven.
De bekende fenomenen als virtual reality, moderne DNA technieken, nano-technologie en natuurlijk …
Blockchain en de gevolgen voor ‘vertrouwen’. Straks nog een mooie sessie over, hoop ik. 😉

Al deze fenomenen leiden tot nieuwe (namen van) beroepen. Iemand nog een ethical bio-hacker nodig? Niet meer op ‘titel’ maar op basis van expertise heb je autoriteit in een netwerk van professionals.

Peter stapt over naar de gevolgen voor de maatschappij en verdeelt deze in 4 ‘stromen’:

Digitalisatie
Decentralisatie
Cognificatie
DIY en de ‘Maak-beweging’.

Ik kende ‘Cognificatie’ nog niet, maar ik denk dat het neerkomt op kunstmatige intelligentie. Peter noemt Machine Learning, Deep Learning en Predictive Intelligence. Praktisch zie je deze ‘cognificatie’ terug in systemen die kunnen vertalen en voorspellen.

Peter heeft overigens een leuke voor niet-veranderaars: Wat is je ROI, maar dan in de betekenis “Return-on-Ignoring” … Wat kost het als je het negeert?

Hij is een enthousiaste spreker, waar ik makkelijk naar luister, die de link tussen technologie en de gevolgen voor de maatschappij demonstreert met veel voorbeelden.

MBO-Cloud, hoe verder? op #samboict

In de tweede workshopronde van de 34ste saMBO-ICT conferentie bezoek ik ‘de ronde tafel’ die Maaike Stam, Joop van Schie (saMBO-ICT) en Ruud Ramakers (SURF) verzorgen. Ik was nieuwsgierig omdat van buitenaf gezien het ontstaan van MBO-Cloud een traag proces is en ik benieuwd was naar concrete resultaten. Makkelijk praten natuurlijk van buitenaf. 😉

MBO-Cloud is een soort landelijke marktplaats waar scholen, studenten en leveranciers leermiddelen uitwisselen. De stand van zaken is nu:

Er is een specificatie van de minimale functionaliteit.
De marktconsultatie liet zien dat er in deze functionaliteitsbehoefte voorzien kan worden (binnen budget, SAAS, op basis van transactie-fee). Conclusie: zelf bouwen of ontwikkelen is niet nodig/wenselijk.
Er is weinig commitment vanuit MBO-instellingen.

Gecombineerd met een scheve markt (80% van de kosten van leermiddelen zit in het eerste jaar, waar nog de meeste wijzigingen in opleidingskeus plaatsvinden) ga je echt vraagtekens zetten bij een landelijke MBO-Cloud.

Er volgde een Ronde Tafelgesprek over een SWOT-analyse van onderwijsleermiddelen.

Zwak: Gebrek aan transparantie in de leveringsketen, twijfelachtige rechmatigheid, student betaalt de rekening, geen benutting van schaalvoordelen en geen greep op leveringsproces.
Kans: Benchmarking, uitwisselen van leerinhoud, aanbieden gratis inhoud, kieskeurig kunnen zijn, gezamenlijke inkoop en reductie werkdruk in de teams.
Bedreiging: Uitbreiding van de monopoliepositie van de distributie, weinig spelers in de markt en digitaal vendor-lockin.
Sterk: Zelf je lijsten maken en beheren, onafhankelijke catalogus, delen van lijsten met nieuwe partijen.

Al met al kwam het op mij over als een stevige ‘pas-op-de-plaats’. MBO-Cloud zou alleen gaan werken als alle MBO’s zich aaneensluiten. Tegelijkertijd is er eigenlijk geen prikkel. De nadelen van de huidige leermiddelenmarkt worden vooral op de student afgewikkeld. Instellingen zouden dan vanuit een moreel plichtsbesef hier iets aan ‘moeten’ doen. Mijn verwachting is dat afzonderlijke MBO’s hun handen vol hebben aan urgentere problemen, waar ze zelf dagelijks last van hebben. Dan komen zaken als weeffouten in de leermiddelenmarkt achter aan op de agenda.

De enige prikkel die ik dan nog zie is of politieke druk middels wetgeving en maatregelen of financiële prikkels doordat processen efficiënter en effectiever verlopen. Het ‘verkopen’ van de business case dus, want nu is die niet overtuigend blijkbaar. Het is wel zonde van de tijd en energie die er tot nu toe in MBO-Cloud is gestoken …

Office 365: Samenwerken met 17000 personen op één platform #samboict

In de vierde workshopronde van de 34ste saMBO-ICT conferentie nemen Monica van Heerde, Henri Burger en Kelvin Wolf (Noorderpoort) ons mee in hun Office365 implementatie. Ook zij hadden legio systemen voor communicatie en intranet. De veranderingen met Office365 werden niet gezien als IT project, maar hingen onder Marketing en Communicatie. De focus lag op gebruikersadoptie. Ik was nieuwsgierig wat dat concreet betekende. Daarnaast zijn we zelf twee jaar bezig dus ….

Ze gaven het vorm door te werken met ‘personas’. Daarin verplaats je je in de wereld van de eindgebruiker en bekijk je wat deze allemaal nodig heeft. Ze vertrokken dus niet vanuit een geschreven beheersdocument!

Het doel was: een digitaal vertrekpunt van waaruit de student zijn opleiding volgt en de medewerker zijn werk doet. Vanuit teams kwam de roep: Geef ons kaders en structuur met ruimte voor autonomie en vrijheid. Herkenbaar maar de balans is spannend lijkt me.

Hun inrichting is als volgt:

Een portal met organisatiebreed nieuws, een Yammer feed en wat tegels naar apps.
Recente documenten waar je zelf aan werkt en die van collega’s worden getoond. Als je er recht op hebt natuurlijk.
Voor studenten komt het rooster in beeld.
Widgets voor veel gebruikte externe sites zoals buienradar en ov9292 etc. Deze zijn naar keus aan/uit te zetten.
Een widget met de groepen waar een individu aan deelneemt.
Er zijn allerlei formulieren om self-service zaken te starten.
Ze geven veel vrijheid op de nieuwe Office365 Groups en zetten daar erg op in, in plaats van teamsites.
De motor om veel data te tonen, hebben ze overigens separaat op Azure draaien. Opvallend dat ze er met de standaard functionaliteit van SharePoint niet kwamen.

Ik merk overigens keer op keer dat het vertrek vanuit intranet naar Office365 andere resultaten oplevert dan een verandering die vertrekt vanuit netwerkschijven migreren naar de cloud.