Adoptie van onderwijslogistieke vernieuwing op #samboict

Ik ben vandaag te gast bij Lentiz voor de 40ste saMBO-ICT Conferentie. In de tweede ronde nemen Erik Blokland (Avans) en Peter Verdaasdonk (Advitrae) ons mee in de sessie “Adoptie van onderwijslogistieke vernieuwing – gamification als middel om onderwijslogistieke vernieuwing te stimuleren”. Meer achtergrond hier.

Omdat we vlak voor de implementatie staan van Xedule was ik nieuwsgierig. Vanuit de hoop dat het aanknopingspunten kan geven om na te denken over modernere manieren van plannen en roosteren. In mijn ogen is “alleen even een roosterapplicatie vervangen” de meest arme vorm van implementatie. Althans, ik zie meer toegevoegde waarde in flexibilisering en persoonlijke leertrajecten mogelijk maken. Moeilijker, maar dat is met alles wat waardevol is.

Avans wilde kennismaken met “Docentloos Roosteren” of ‘Zelf Roosteren” (de laatste klinkt wat sympathieker). Daarin krijgt een student het beste rooster voor hem, aangezien die centraal staat. Een docent kan hier vervolgens op intekenen. Het poogt te doorbreken dat men wel zegt dat de student centraal staat maar dat dit alleen blijkt uit ‘weinig tussenuren’ etc. Terwijl het rooster overgeleverd is aan de genade van de beschikbaarheid van de docent.

Niet voor elk team geschikt, maar voor teams die hier aan toe zijn zeker het onderzoeken waard. Het kantelt ook het proces van werkverdeling-per-team naar plan-van-inzet naar rooster. Je start met het rooster en daarna wordt het plan van inzet etc opgebouwd.

AdVitrae heeft toen een game (Maetch) ontwikkelt om teams te laten ervaren hoe “Zelf Roosteren” werkt. Als start vult de game zich met alle lessen die verdeeld moeten worden. Het werkt het beste als ook de docenten en hun benoemingen echt zijn. Tijdens het intekenen bouwt je eigen rooster zich op. Een team kan afspreken dat iedereen dit tegelijk doet of één voor één en in rondes. De game kan ook weggegooid en overnieuw gespeeld worden. Het neemt doorgaans een uur of 3 in beslag. AdVitrae kan game-leiders leveren, maar beter is nog dat teams dit zelf kunnen. Instellingen die roosteren met Xedule kunnen over Maetch beschikken.

Wat ik goed vindt aan docentloos roosteren is dat het de dialoog verplaatst. In plaats van dat een docent steeds communiceert met de roostermaker, vindt nu de dialoog plaats in het team. Dit leidt natuurlijk tot allerlei discussie en sociale dynamiek maar de game ondersteunt dit visueel door knelpunten in beeld te krijgen. De docent kan ook zijn tevredenheid over het rooster opgeven. Als de game klaar is krijgt iedereen een badge afhankelijk van z’n snelheid etc.

Al met al een mooie werkvorm om het team bewust te maken, gezamenlijk tot besluiten te komen en te helpen om zelfsturend te worden.

 

The Student Journey – Een 360° blik op (potentiële) studenten

Ik ben vandaag te gast bij Lentiz voor de 40ste saMBO-ICT Conferentie. In de eerste ronde nemen Jacob Hop, Bjorn Letink (Aventus) en Vincent Revenboer (Cobra CRM) ons mee in deze vroege fase van interactie met een mogelijke student. CobraCRM is een Salesforce applicatie voor werving .

Zelf was ik nieuwsgierig omdat we ons oriënteren op dit onderwerp en er wat mij betreft extra redenen voor zorgvuldigheid zijn. Aangezien het vaak gaat over de verwerking van persoonsgegevens van jonge mensen en in dit stadium heb je naast toestemming verder geen grondslag. De echte klantbinding komt namelijk pas later als de verbintenis (onderwijsovereenkomst) er is.

Jacob schetst de (herkenbare) aanloop:

  • Vanuit de systemen en applicatielandschap werd er niet zoveel gedaan aan automatisering van werving of men liet dit aan de marketingafdeling over.
  • De uitdaging lag in de terugloop van studentenaantallen, verlies marktaandeel en demografische krimp.

Ze starten vanuit de visie dat ze relevant willen zijn voor mogelijke instromers. Door informatie tijdens interactiemomenten vast te leggen probeert men het contact en de kanalen hiervoor aan te passen en zo de ‘klant’ te helpen zich te oriënteren. En uiteindelijk in te schrijven lijkt me.

Vervolgens zijn ze gaan analyseren welke vormen van interactie er zijn (meeloopdagen, open dagen, voorlichting etc.) en wat voor soort communicatie ze hier voor doen. Voor de open dag gebruiken ze bijvoorbeeld een app, waarin de potentiële student zich kan aanmelden met een QR code. In de loop der jaren is het aantal personen dat zonder ‘ticket’ de open dag bezoekt teruggelopen tot 10%.

Vanzelfsprekend kwamen er AVG vragen:

  • Minderjarigen: Ze gebruiken een privacy statement en vragen om toestemming. Dat een minderjarige dit niet mag tekenen wordt niet gecontroleerd. In plaats daarvan probeert men geen irritatie op te wekken door gedoseerd te communiceren en makkelijk te laten uitschrijven op mailings etc. De presentatoren waren hier wel eerlijk over: het zoekt de grens op van wat AVG toelaat.
  • Om de datakwaliteit te verhogen en een persoon uniek te identificeren zou men zoveel mogelijk willen weten. Terwijl daar geen echte doelbinding voor is. Daarom zijn 06 nummers bijvoorbeeld uit formulieren gehaald als deze niet nodig is.

Wat ik ook wel veel terug hoor is dat de stijl en inhoud van de pro-actieve communicatie aandacht behoeft. Niet elke medewerker die gewend is een telefoon aan te nemen, is bekwaam om zelf een gesprek te initiëren. Zelf denk ik dat je anders snel in het bel-me-niet-register terecht komt.

Door koppelingen met het Studenten-Informatie-Systeem (EduArte) en de beschikbaarheid van contactkaarten in het CRM is er steeds één plek waar zichtbaar is welke communicatie er met de student is geweest. De medewerkers achter de centrale telefoon of het info-punt roepen dit op tijdens het behandelen van mail of telefoontjes.

Het riep nog wel vragen op over het verwerkingsregister en principes zoals data-minimalisatie. De sessie was te kort om dit helemaal uit te vragen. Vandaar dat ik aanmoedigde om hun FG/IBP collega’s het een keer te komen toelichten op het IBP Netwerk. Overigens ben ik best bereid mij het marketing jargon aan te meten, terwijl woorden als ‘klantreis’, ‘journey’ en ‘prospect’ soms een tikkie jeuk opleveren. Maar ik ben de eerste om toe te geven dat technologie-jargon hetzelfde effect heeft andersom. 😉

Learning analytics: Maak het leren zichtbaar.

Vandaag ben ik te gast bij het KW1C voor de 39ste saMBO-ICT Conferentie. JaapJan Vroom van Deltion vertelt over hun initiatieven op het gebied van Learning Analytics. Ze begonnen met een verkenning naar wat ze konden meten om pas erna te kijken wat ze wilden. De vraag “Waar moet Learning Analytics een antwoord op geven?” was volgend. JaapJan was de eerste om toe te geven dat je normaal gesproken daar mee moet starten maar begrijpelijk dat je tijdens een verkenning andersom aanpakt.

Ze werken met Xerte als auteurstool voor online lesmateriaal. Ze investeerden om Xerte te voorzien van xAPI en aan te sluiten op een LRS (Learning Record Store). In de pre-pilot gebruikten ze deze voor professionaliseringsmodule voor docenten (slim want geen studentengegevens en AVG ‘gedoe’).

Wat ik frappant vindt, is dat tijdens het leren een soort ‘activiteiten-stroom’ ontstaat die in gewone taal te begrijpen is. Bijvoorbeeld: pagina X is gestart, beëindigt, opdracht Y is gescored, video Z is bekeken etc. Per ‘statement’ is dit niet zo relevant, maar over het totaal zijn interessante rapportages te maken.

Het roep veel vragen op maar voor dit stadium (verkenning in een pre-pilot) is dat logisch, tegelijk kom je dan op ideeën. Bijvoorbeeld: een uitgever geeft nu alleen een eindresultaat terug aan de school, maar met deze techniek zou ook het leerproces daar naar toe, inzichtelijk gemaakt kunnen worden. In de volgende stap willen ze wel degelijk naar studenten-gegevens kijken natuurlijk. JaapJan heeft daarom ideeën over gebruiksvriendelijke manieren om ‘consent’ vast te leggen.

Overigens zie ik dat wel vaker bij innovatieve trajecten: eerst praktisch ervaring opdoen over wat er kan en aan beeldvorming doen en dan pas kijken hoe en of dit nuttig is. En niet andersom door vaak lang bezig te zijn met mooie doelen en de ‘waarom’ vraag, terwijl je eigenlijk niet op gang komt. Leren door doen dus.

 

Artificial Intelligence op #samboict

Vandaag ben ik te gast bij het KW1C voor de 39ste saMBO-ICT Conferentie. De keynote van het middagprogramma wordt gegeven door Eric Postma. hoogleraar AI verbonden
aan Tilburg University en de Jheronimus Academy of Data Science met als specialisatie Beeld- en signaal-analyse en deep learning.

Hij start met historie:

  • Alan Turing als grondlegger van moderne computers.
  • Symbolische AI (1980 tot 2000): Als je maar genoeg kennis in een systeem stopt en combineert met “Als-Dan regels” dan krijg je intelligentie, was de gedachte. Dit was natuurlijk een beperkte aanpak, aangezien intelligentie ook gebaseerd is op ‘impliciete kennis’. In deze tijd ontstonden schaakcomputers.
  • Sub-symbolische AI (1988 -2016): Kennis vergaren werkt met voorbeelden. In deze tijd ontstonden systemen voor grootschalige patroonherkenning (objecten op foto herkennen etc).
  • Deep Learning (vanaf 2012): Intelligente systemen krijgen we door de werking van de hersenen na te bootsen. Systemen met zogenaamde neurale netwerken. Ook deze werken met grote sets voorbeeldmateriaal om te trainen.

Wat zit er nu achter de AI Revolutie? Want de ideeën bestaan al decennia. Er is meer data, meer gelabelde data en meer computerkracht die ineens tot doorbraken leidt. Eric geeft leuke toepassingen zoals het automatisch inkleuren van klassieke zwart-wit filmpjes, het automatisch labelen van grote hoeveelheden media in archieven, het verscherpen van vage foto’s, ondertiteling op basis van liplezen en natuurlijk het autonoom laten bewegen van auto’s en drones. Tegenvaller is wel dat er “deep-fakes” mogelijk zijn: systemen die synthetische spraak combineren met video van iemand, op zo’n manier dat het authentiek lijkt te zijn.

Beperkingen zijn er nog zeker wel: patroonherkenning is namelijk een vorm van ‘associatie’ en nog steeds geen echt begrip.

Eric spreekt enthousiast en heeft een genuanceerd verhaal. De stap naar onderwijs of de concrete toepassingen daarvoor mocht wat mij betreft net iets meer uitwerking.

 

Even bijpraten op #samboict

Vandaag ben ik te gast bij het KW1C voor de 39ste saMBO-ICT Conferentie. Jan Bartling (saMBO-ICT), Martine Kramer (Kennisnet) en Remco Rutten (SURF) geven de stand van zaken.

  1. Strategische Agenda:
    De publicatie is hier te vinden en agendeert “Leven lang ontwikkelen”, digitaal burgerschap, onderwijslogistiek, leermiddelen, je-eigen-dossier, ontwikkeling van docenten en data-gestuurd-onderwijs.
    Zelf ben ik vooral nieuwsgierig naar ‘je-eigen-dossier’ omdat het qua gegevens de student centraal zet doordat deze er zelf over beschikt, in zijn eigen systeem. Op naar een sterke informatiepositie voor de student dus.
  2. Bruggen Bouwen: 
    Richt zich op de ontwikkeling van docenten door de zogenaamde “i-coach” een brug te laten vormen tussen onderwijs en ICT. Samen vormen deze coaches een community voor de uitwisseling van ervaring en het werken in pilots.
    Verder werken ze met iXperium aan een community of practice.
  3. Onderwijslogistiek:
    Het programma ontwikkelt zich steeds verder en biedt praktisch aanknopingspunten om zowel de organisatorische kant als onderwijskant klaar te maken om de student zo goed mogelijk te helpen met zijn vraag.
  4. Projecten Surf:
    Firewall-as-a-service: Dit project onderzoekt de gezamenlijke behoefte van MBO/HO/WO sector op het gebied van firewalls. Dit varieert van ‘alles-zelf-doen’ of ‘gezamenlijke-basis’ of helemaal ‘extern-beheerd’. Tegelijkertijd lopen er al vernieuwingen op netwerkgebied zelf.
    Application-delivery-as-a-service: de toepassing ligt in het brengen van ‘managed software’ op ‘unmanaged-devices’ (BYOD). Dit zou inhouden dat we niet zelf het wiel hoeven uit te vinden voor het packagen/virtualiseren van applicaties.
  5. Leermiddelen:
    Er is een servicedocument schoolkosten opgeleverd, met vlak er achter aan een update van het “Juridisch Kader Onderwijsbenodigdheden MBO”. Super nuttig voor de duidelijkheid, tegelijk blijft het taaie kost. De principes hier achter proberen we namelijk al sinds MBO-Cloud te realiseren. Illustratief hiervoor is dat leermiddelenlijsten in een openbaar koppelpunt moeten zitten, zodat de student keuzevrijheid heeft welke distributeur hij/zij kiest. Geen sinecure.
  6. Technologiekompas: 
    Deze wijst “Artificial Intelligence” aan als de grootste komende technologische vernieuwing voor onderwijs.
  7. Centraal Aanmelden: Vijf argumenten voor centrale aanmelding.
    Omdat de aanmelding een juridische status is geworden, met toelatingsrecht etc., is een centralisering hiervan handig. Verder wordt het proces uniformer, handig in voorlichting. Identificatie netjes doen is niet makkelijk, gezamenlijk organiseren bespaart dan. Ook de bedrijfsvoering wordt geholpen door inzicht in meervoudige aanmeldingen. Zelf willen we als instelling inzicht bij maximum aantal aanmeldingen.

Moeten we willen wat technologie kan? #samboict

Vandaag ben ik te gast bij het KW1C voor de 39ste saMBO-ICT Conferentie. Eke Jelluma opent met de keynote. Ze illustreert de snelheid van ontwikkelingen, met de bekende voorbeelden. Haar nieuwsgierigheid is naar het waarom van technologiegebruik en hoe ons gedrag erdoor verandert.

Ze introduceert ook een trend indeling: Macro-trends (vergrijzing, vluchtelingen), Sociaal-culturele trends (generatie-trends, gender-trends) en Product-Marketing trends (gadgets en technologie hypes). Het bedrijf waar ze werkt (TrendsActive) gebruikt sociaal-wetenschappelijke methodes om ze te onderzoeken.

De ‘verbonden maatschappij’ omschrijft ze langs 3 kenmerken:

  • Interactie: In de basis blijven we een sociaal wezen met een diepe behoefte aan verbondenheid met anderen.
  • Instantane beloning: je hersenen reageren ‘positief’ op het zien van de berichten na een notificatie. Met alle kansen op verslaving die daar bij komen. Tegelijk biedt het aanknopingspunten voor de implementatie van nieuwe technologie: voelen mensen euforie doordat het sociaal lonend is? De voorbeelden zie ze benoemt komen terug in hun Trendrapport. Sommige doen me denken aan ‘gamification’.
    Men verwacht onmiddellijke reactie en onmiddellijk resultaat. Ongeduld neemt toe, ook in de offline wereld. Voice-assistenten die direct antwoord geven versnellen dit verder.
  • Controle: De tegenreactie op ‘Instant Gratification’ is de behoefte aan controle. Mensen worden kritischer op hun relatie met het mobieltje en gaan digitaal detoxen.

Uit de zaal kwam de vraag of de ‘Marshmallow’ test recent weer onderzocht is en of die verandert door “Instant Gratification”. Zelf de vraagsteller even instantaan willen belonen door het op te zoeken. Te vinden hier.

Eke spreekt enthousiast zonder gejaagdheid, wat je bij trendwatchers wel eens ziet. De zorgen die ze impliciet uitspreekt worden niet angstig gebracht. Zelf vind ik het natuurlijk wel terecht om niet ongebreideld ‘alles wat kan’ ook daadwerkelijk te doen. De boodschap die ze brengt is dat we ons steeds ‘ethische’ vragen blijven stellen bij technologie. Vragen over normen, waarden en privacy etc.

Oneliner die ik ga hergebruiken:

Kan technologie alles wat we willen? Ja! Moeten we alles willen wat technologie kan? Nee!

 

 

IDM bij het KW1C

Vandaag ben ik te gast bij Surf voor de bijeenkomst “IAA in het MBO”.  Jef van den Hurk presenteerde daar hun IDM (Identiteiten Management) oplossing.

Tot voor kort had men zelf een “Software Autorisatie Systeem”. Daar wilde men vanaf gezien de risico’s van zelfbouw. Tegelijkertijd liep er een meer fundamentele discussie over de keten voor medewerker-identiteiten. Als je toegang wilt geven op basis van rollen, moeten deze dan worden geadministreerd door HR?

De stappen die men onderneemt zijn dan praktisch:

  • Er is een Visie op Toegang geformuleerd.
  • Een Projectstartarchitectuur is gemaakt.
  • Use Cases zijn uitgewerkt.
  • Aanbestedingstraject loopt (is bijna klaar)
  • Implementatie: hiervoor trekken ze 2 jaar uit.

Centraal Aanmelden in MBO

Vandaag ben ik te gast bij Surf voor de bijeenkomst “IAA in het MBO”.  In de vierde sessie neemt Jan Bartling ons mee in de casus “Centraal Aanmelden en Onderwijsovereenkomst”.

Waarom zou je uberhaupt centraal aanmelden?

  1. Aanmelden heeft een juridische status gekregen. Eerste schreven wij ze in, maar met de nieuwe wet heeft men “Toelatingsrecht“, als ze voor 1 april aanmelden. Wil je dat recht uitoefenen dan moet het goed vastgelegd worden. Met juridisch gewicht zeg maar.
  2. Aanmelden uniform laten verlopen.
  3. Identificatie wordt efficiënt (1x) geregeld. Op het moment dat een student zich wil aanmelden dan is hij voor ons eigenlijk nog geen student maar een gewone burger. Als de burger zich identificeert dan is dat met DigiD.
  4. Het geeft inzicht in meervoudige aanmelden. Gemiddeld hebben studenten 2 aanmeldingen per inschrijving.
  5. Om op sectorniveau het aantal aanmeldingen te limiteren.

Om gegevens terug te geven aan toeleverende VO scholen zijn er knooppunten opgeleverd. Deze zorgen technisch voor de uitwisseling. Tegelijkertijd is er een coöperatie “MBO-Voorzieningen” opgericht die eigenaar wordt van deze voorziening. De MBO instellingen zijn lid hiervan.

Het blijft wel mogelijk dat een student zich bij de instelling zelf aanmeldt. Hybride, je verwacht het niet in Nederland.

Verder tipt Jan de Strategische Agenda Digitalisering MBO. Kan ik van harte aanbevelen. Voor mij de belangrijkste opmaat in doelstelling 2: Elke student heeft een eigen dossier.

Jan brengt op dit punt mondig onder woorden wat er ontstaan is in MBO land. Namelijk dat we alles met alles koppelen. Terwijl zijn dossier juist bij de persoon zelf moet liggen in plaats van in een centrale keten. De verkenning van eduMij is hier essentieel voor. Ik kan mij hier hartgrondig in vinden.

Mijn andere blogs over Centraal Aanmelden zijn hier te vinden.

IDM bij de Onderwijsgroep Tilburg

Vandaag ben ik te gast bij Surf voor de bijeenkomst “IAA in het MBO”.  Mijn collega Merijn van der Schoot presenteerde daar onze IDM (Identiteiten Management) oplossing. Deze regelt accounts en toegang voor ‘joiners’, “movers” en “leavers”. Anderen noemen dat in-, door- en uitstroom. 😉

Hij start vanuit trots, terecht natuurlijk. 😉

Hij schetst de performance: In 15 minuten kan je alles, de pas van een student is in 1 seconde actief, de pasfoto wordt in 1 minuut doorgezet en onze administratie sluit er 100% op aan.

We kwamen niet zomaar op dit punt. IT voorzieningen geven aan personen, kent veel hobbels. Dat uitte zich in veel “Ja maar …”: Wij zijn bijzonder, wij hebben externen, wij hebben mensen niet geadministreerd, wij hebben gasten etc.

Behalve sleutelen aan het IDM is er ook twee jaar gewerkt aan een goed HR-proces. Om vragen op te lossen zoals “Waarom staan mensen onverwacht op de stoep zonder account?”, “Waarom is HR langzaam”, “Wie zijn onze gasten” etc.

Beleidsmatig hadden we natuurlijk onderleggers nodig voor gebruikersnamen, gastaccounts, test- en beheeraccounts etc. Spin-off was verder dat HR ook ontlast werd met ‘gedoe’, aangezien we self-service invoerden.

Voorbeeld van een foutje: Stel een directeur vergeet een contractverlenging te accorderen, vervolgens gaat een account dicht. De medewerker ontdekt dat omdat hij niet kan inloggen en belt de servicedesk. Daar krijgt hij te horen dat z’n contract nog niet verlengd is … Nu wil je dat niet structureel natuurlijk, dus voortaan gaan we aan de voorkant rappelleren. We gaan dan overigens niet handmatig accounts open zetten etc. Maar in de keten wordt in het HR systeem de knop omgezet en een kwartier later werkt alles weer.

Merijn schetst net als hier de visie van een ‘sectorvoorziening’, wat zich uit in een standaard aansluiting.

Red Spider

Vandaag ben ik te gast bij Surf voor de bijeenkomst “IAA in het MBO”.  In de derde sessie neemt Roy Dusink ons me in de ontwikkelingen met Red Spider. Recent blogde ik hier daarover. Zelf hecht ik veel waarde aan het samen optrekken met andere instellingen, gezien de kostenbesparing voor dit soort randvoorwaardelijke voorzieningen.

Red Spider is een gebruikersvereniging met nu 11 leden. Mijn instelling is ook lid, actief mag ik wel zeggen. Technisch is het gebaseerd op NetIQ. Al onze identiteit gegevens die we binnen ons applicatielandschap moeten koppelen of extern moeten doorgeven aan de federaties (Entree en SurfConext) zitten hier in.

Uitdagingen:

  • Op dit moment ontbreekt Access-management in de oplossing.
  • De gebruikservaring van authenticatie mag beter.
  • Nieuwe wet en regelgeving (AVG).
  • De komst van ECK-id.

De visie die de vereniging heeft bevat termen als: naadloze toegang, Privacy-by-Design, Regie op gegevensverstrekking. Waar we van af moeten, vind ik zelf ook, is directe cloud-koppelingen en daarmee tegelijk account-informatie uitwisselen.

Uiteindelijk is het een oproep om gezamenlijk op te trekken als MBO’s om voor identiteiten en toegang een generieke voorziening te krijgen. Niet zozeer alleen voor de leden van de vereniging maar voor allemaal. Daarbij samen optrekkend met Surf en Kennisnet natuurlijk.