Tag Archives: samboict

Martijn Broekhuizen en Jef van den Hurk laten ons een game spelen, met als doel:

• De organisatie bewust maken van het belang van een aantal keuzen rondom het thema keuzedelen.
• Consequenties van de keuzen in kaart brengen.

Aanleiding is dat elk ROC met keuzedelen aan het worstelen is, maar ieder het wiel aan het uitvinden is. Op dit moment moeten veel keuzes en belangenafwegingen gemaakt worden. Daarbij ondersteunt het spel. Er komt steeds een casus voorbij, waarbij advies van stafmedewerkers, studenten, ondernemingsraad etc. voorbij komt. Zelf moet je je steeds verplaatsen in iemand die een besluit moet nemen. Na de game vertelt de ROC-bode het hele verhaal met keuzes, besluitvormingsstijl en inlevingsvermogen, ja wel. Anyway, het spel uitleggen is lang niet zo leuk of duidelijk als doen natuurlijk.

In de workshop hebben we de game zelf gespeeld en ik vind het echt een aanrader … We bleken achteraf vooral naar de financiële en organisatorische kant te kijken en 0% te scoren op draagvlak. 😉

Zo te zien wordt de technologie geleverd door T-Xchange.

Nico Baken neemt ons op de 32ste saMBO-ICT mee in de ‘veranderende wereld’. Hij opent met wat filosofie van o.a. Ton Lemaire: “Het grootste risico in een turbulente tijd is niet de turbulentie zelf, maar dat we erop reageren met een denkwijze die niet langer opgaat” … Vervolgens duidt hij onze complexe omgeving. Nico’s lezing is een mengeling van science-fiction en filosofie, waarbij hij parallellen trekt tussen de bouwstenen of netwerken van het leven en van steden. Regelmatig uitstapjes makend naar gen-tech, the internet of things en kritiek op de maatschappij en het bestuur ervan.

Een term die steeds terugkomt is ‘digitale genen’. Blijkbaar noemen we alles wat uit elementen bestaat en wat we ons met een computer kunnen voorstellen, ineens digitale genen.

Ik ben helemaal niet vies van een stevig potje intellectuele oefeningen, maar Nico vind ik moeilijk te volgen. Complexiteit, chaos en netwerken op de schaal van het microscopische tot en met het macroscopische … meestal trek ik het wel. Maar deze keer moest ik toch afhaken. Ik mis steeds het verband tussen de abstracties van Nico en de concrete voorbeelden die er volgens hem bij horen.

Uiteindelijk was mijn publieksvraag aan hem wat nu zijn specifieke aanmoediging is voor ons, werkend in de onderwijssector. Zijn antwoord: ga anders kijken naar schaarste, die is er niet echt, we weten alleen niet hoe we in een netwerk daar mee moeten omgaan. Straks kan iedereen energie uploaden of zorg uploaden …

Dus.

Leo Bakker van Kennisnet vertelt op de 32ste saMBO-ICT Conferentie over het project “Online leren in balans”. De term “in balans” komt van het bekende 4-in-balans model. Het model beoogt leren met ICT te bevorderen, waarbij de samenhang met visie, deskundigheid, leermiddelen en infrastructuur georganiseerd is.

Aanleiding voor dit traject:

• Praktische redenen zoals krimp van studentenaantallen, in sommige regio’s lange reistijd en financiële middelen.
• Grotere ontwikkelingen zoals herstructurering van de kwalificatiestructuur en Focus op Vakmanschap.

Erg opvallend was dat er vaak gestart wordt met ICT vanuit bedrijfsmatige redenen, terwijl gaandeweg de onderwijskundige redenen groter worden. Dat lijkt me principieel ook beter, mits de betaalbaarheid en het rendement van je investering maar niet een blinde vlek wordt. Om dit concreet te ondersteunen komt er een spreadsheet beschikbaar om kosten/inkomsten door te rekenen.

Veel discussie ontstond er over onderwijstijd en de rol van de inspectie hierin. Aangezien online-leren op afstand zeker niet zomaar telt als onderwijstijd. Afwijken van de norm mag soms wel, mits de kwaliteit van je onderwijs aantoonbaar gelijk blijft en je CVB toestemt. Meestal wordt de kwaliteit dan aangetoond met rendement (jaarresultaat/diplomaresultaat) en tevredenheidscijfers, vermoed ik.

Op het Deltion hebben ze ervaring opgedaan met “Online leren in Balans”:

https://www.youtube.com/watch?v=XNB4jzpSzPc

Op het einde advies en tips voor andere ROC’s. Geleerde lessen tot nu toe:

• In ieder geval lijkt het leren effectiever en geconcentreerder te zijn.
• De sociale aspecten van ‘offline-leren’ en de ontmoetingen in de klas/school worden wel gemist.
• De leerresultaten zijn gevolgd en onderzocht door Windesheim. Deze lijken gelijk te zijn gebleven.

Over een week of twee komt de publicatie uit.

Lara Bok en Bram Lankreijer vertellen over hun onderwijscatalogus op de 32ste saMBO-ICT Conferentie. In de doorgroei willen ze voorgesorteerde leertrajecten aanbieden met keuzedelen, aansluitend bij de herziene kwalificatiestructuur. Vanuit hun ambitie maken ze het zichzelf niet makkelijk: Het ID College heeft in haar ambitie staan dat ze maatwerk en gepersonaliseerd onderwijs willen bieden. Dat is bij grote instellingen altijd al een uitdaging geweest, massamaatwerk enzo.

De complexiteit ontstaat doordat je op grote schaal je onderwijsaanbod, de bouwblokjes in je opleidingen, je faciliteiten en de keuzes van studenten combineert tot een werkbare planning. Waarbij de hele onderwijslogistiek nog betaalbaar blijft lijkt me. In hun applicatielandschap betekent dat koppelingen tussen EduArte, GPUntis en SharePoint. Het geheel wordt wel onder architectuur gebouwd.

De uitgangspunten die ze hanteren:

• De onderwijscatalogus centraal. Het is gevuld met roosterbare onderwijsproducten, die qua omvang per stuk ongeveer 10 weken duren. Het kan ook kleiner, maar zo is het meer beheersbaar. De verwachting is dat je algemene producten kunt hergebruiken.
• Haalbaarheid boven perfectie! Iets dat ik vaak tegen mezelf moet zeggen, dus had ik wel gevoel bij deze kreet. Soms kun je zo lang bezig zijn met het ideaalplaatje van processen met applicaties dat je eigenlijk nooit aan de slag kunt gaan. De valkuil is dan dat je pas gaat implementeren als alle puzzelstukjes klaar zijn. Terwijl het handiger is om te gaan werken met dat stukje dat haalbaar is.
• Zoveel mogelijk aansluiten op de bestaande systemen
• Denken en werken parallel als motto. Het ideaal plaatje van ‘eerst denken, dan doen’ lieten ze los. Normaal gesproken bekijk je eerst je processen, dan de use-cases daarbinnen, dan de functionele eisen en ontwerp en pas daarna ga je bouwen en testen. In plaats daarvan leverde men de basisfunctionaliteit op, waarna steeds meer complexe mogelijkheden worden toegevoegd.

Omdat ik al eerder over het ID College geblogd had was ik nieuwsgierig naar hun applicatielandschap en de integratie tussen systemen. Concreet lijkt het me moeilijk om toe te komen met Untis en maatwerk in SharePoint On Premise als je echt wilt automatiseren. Het komt over alsof je toch veel werk hebt om de gegevens aan elkaar te knopen, aangezien Untis niet uitblinkt in koppelvlakken. Daarnaast vergt de eigen bouw in SharePoint ongeveer 1 FTE voor alleen de functionaliteit op het gebied van de onderwijscatalogus. Maatwerk blijft natuurlijk een keuze, maar dan is het goed om hier rekening mee te houden.

Bas Kruiswijk praat ons bij over het bewaren van gegevens en de problematiek er omheen. In een eerder stadium is er een Hoe?Zo! boekje geschreven over Documentmanagement. Als je het simpel maakt (of de vraag stelt “Wat moet ik?”) dan heb je de volgende aanknopingspunten:

• De archiefwet.
• Het Basis Selectie Document.
• De wet op de bescherming persoonsgegevens. Dit betreft alle gegevens die zijn te herleiden tot een persoon. Deze moet je vernietigen als ze niet meer nodig zijn. Langer bewaren moet dus gebonden zijn aan een specifiek doel. Een ongeschreven regel is dat het studentdossier 2 jaar bewaard kan worden, nadat de student is uitgeschreven.

Overigens ben en blijf je als school zelf verantwoordelijk, ook als je systeem bij een leverancier staat. Deze is in dit kader slechts ‘bewerker’.

Bas onderscheidt wel twee terreinen waarop dit alles speelt: documenten (papier, pdf, doc etc) en gegevens zoals deze in databases zit van systemen. Ook voor die laatste gelden dezelfde regels. Terwijl er technisch nog geen systeem is dat het verwijderen van records echt goed ondersteunt. Normaliter groeien je databases van kernsystemen alleen maar. En plompverloren verwijderen breekt dan van alles. In de werkgroep zoekt men naar oplossingsrichtingen hiervoor.

Ik vroeg me zelf zo ineens af:

• Als je leven-lang-leren wilt ondersteunen, mag je dan langer bewaren? In principe niet dus. Het enige is een minimale set gegevens voor alumni doeleinden.
• Als je in de keten dossiers overdraagt, met toestemming van ouder/student, wat doe je dan met gegevens die niet relevant zijn voor je eigen doelen? Moet je die selectief verwijderen?
• Als je foto’s hebt die tot een individu te herleiden zijn, moet je die dan weggooien na 2 jaar? Wat doe je met je foto-archief? Dat weet nog niemand. 😉

Rob Poels verzorgt een keynote op de 31ste saMBO-ICT conferentie. Hij neemt ons mee in een verkenning voor deze prikkelende vraag. Hij vraagt of IM klaar is want: de infrastructuur is modern, BYO is mogelijk, de bedrijfsvoering is op orde etc. Maar hoe zit het dan met de innovatie in het primaire proces? Hoe verleid je docenten om mee te denken over de mogelijkheden? Hoe krijg je iets voor elkaar? Vaak hebben informatiemanagers geen macht, mensen of middelen. Althans niet rechtstreeks lijkt me.

Hij haalt ook even de bekende veranderkleuren aan. Verander je door te:

• Plannen? (Blauw)
• Leren? (Groen)
• Beïnvloeden? (Groen)
• Motiveren? (Rood)
• Inspireren? (Wit)

Van oudsher zijn informatiemanagers geneigd de blauwe manier te kiezen, met een vleugje groen. Er zijn ook interventies die er NIET toe doen. Althans die je invloed niet echt beïnvloeden:

• IT Awareness bijeenkomsten organiseren.
• Interne SLA’s afsluiten.
• Verbeteren communicatie rond IT projecten. Communicatie is wel de sleutel, maar laat niet een externe dat als project doen.
• De positie van IM.

Interventies die er WEL toe doen:

• Ontwikkel een visie.
• Vergroot het vertrouwen. Hoe? Door de continuïteit te borgen. Mensen vertrouwen innovatie niet als de basis al niet eens stabiel is. En lever projecten op tijd op en binnen budget. Zorg daarnaast voor transparantie.
• Verbeter de performance van ICT discipline. Als 70% van het IT budget op gaat aan onderhoud in plaats van vernieuwing dan heb je geen capaciteit voor verandering.
• Investeer in mensen en sociale processen. De bestuurder denkt eerst “Vertrouw ik het?” en “Begrijp ik het?”. Terwijl de IT manager denkt “Kan ik het leveren?” en ”Is het goed voor de business’?

Samenvattend naar de nieuwe rol van informatiemanager: diagnosticeer, kies een veranderstrategie in een andere kleur dan je gewend bent, maak een interventieplan en voer deze uit. Begin daarna overnieuw.