Digitaal Ondertekenen Niet Alleen Voor Mensen

Digitaal Ondertekenen: Niet alleen voor mensen!

Digitaal Ondertekenen kan natte handtekeningen vervangen, gezet door mensen. Als je echter goed kijkt naar het proces dan zie je dat het ondertekenplatform zelf ook ondertekent. Technisch zijn dit servers die met een eigen certificaat en sleutel kunnen aantonen, dat ze zijn wie ze zeggen te zijn, net als mensen die zich identificeren.

Ze gebruiken dit om het logboek te ondertekenen, die een accountant later kan gebruiken om het proces te auditen. Daarnaast doen ze nog iets anders: ze berekenen een ‘vingerafdruk’ van het document. Dat is wiskunde met een zogenaamde ‘klutsfunctie’, die bekijkt het bestand en berekent een code. Als je aan het document ook maar één komma of punt wijzigt dan levert dit een andere code (hash) op. De beste klutsfuncties zijn zodanig dat twee documenten nooit dezelfde code opleveren. Hiermee kun je aantonen dat een bestand of kopie ervan inhoudelijk onveranderd is, je geeft er een waarmerk aan.

Nu is waarmerken op zich al waardevol, ook al komt er geen menselijke handtekening bij kijken. Je kunt namelijk aantonen dat iets op een bepaald moment een bepaalde toestand had. Dit kan een document, foto of geluidsbestand zijn dat als ‘bewijslast’ dient voor iets anders.

In het onderwijs denk je dan al snel aan ‘het waarderen van leerresultaten’, summatief of formatief voor formeel leren, het aantonen van vaardigheden of competenties middels bewijslast in een portfolio en het waarderen van informeel leren. Wilfred Rubens heeft al meer geschreven over deze vorm van ‘credentials’ waarvoor blockchain faciliterend zou kunnen zijn.

Ik ben daarom benieuwd of ik hier meer over te weten kom op het komende “Blockchain in Education Congres” op 5 september bij de universiteit van Groningen. Blockchains hangen namelijk aan elkaar van wiskundige klutsfuncties maar de waarde zit natuurlijk in de toepassing.

Mijn eerdere berichten over Digitaal Ondertekenen: