De IPad: onzelfstandig randapparaat?

De afgelopen weken heb ik met een IPad rondgelopen. Wat me erg beviel:

  • Ter plekke kunnen bloggen.
  • Onderweg in openbaar vervoer nieuws en andere zaken lezen. Zelfs staand in de spits, met de trein, gaat het lezen van artikelen, feeds en tweets goed door. Het scherm is spatscherp. De vorm ligt lekker in de hand. Erg laagdrempelig om te pakken. Overigens kan ik vanaf mijn mobieltje dit ook wel.
  • Foto’s kijken. Elke vriend en vage kennis is de klos: Foto’s van de vakantie altijd bij de hand, zo snel gepakt en benavigeerd (Het “sliden” tussen foto’s en wisselen van album, echt super).

Maar wat me steeds opvalt: de IPad is eigenlijk niets zonder een PC of MAC waarop ITunes staat. En de manier waarop ITunes mijn bestanden beheert is vast handig voor de gemiddelde consument. Maar mijn stijl van bestandsbeheer is toch erg verkenner-achtig met mapjes die ik zelf orden. Ik hèb ook alles neurotisch geordend, altijd al gedaan. Ik wil niet steeds een ITunes synchronisatie die doet alsof ik niet zelf mijn bestanden kan beheren. Of moet ik gewoon wennen? Maar probeer maar eens foto’s van je mobiel op je IPad te krijgen. Dan sluit je beiden aan op je PC, start ITunes, zoekt je IPad, dan het tabblad foto’s en dan stel je de mappen ter synchronisatie in. Ik wil “gewoon” mijn mobiel aan kunnen sluiten op de IPad zelf. Komt het door de omvang van de IPad dat ik zoiets verwacht? Ik verwacht toch ook niet dat ik mijn mobiel kan aansluiten op een mp3-speler? Met andere bestanden hetzelfde: geef me bij aansluiten “gewoon” een “Verwisselbare opslag” in de Verkenner. Als je dan toch randapparatuur wilt zijn…

Apple’s eigentoekomst visie die de IPad zelfstandiger kan maken is gelegen in de cloud. Met Mobile Me. Zodat muziek, foto’s en andere bestanden voortdurende tussen al je apparaten uitgewisseld kan worden. Mits bereikbaar via internet. Maar zolang dit nog toekomstmuziek is…

Daarnaast had ik de verwachting: ik kan er alles op zolang ik er maar op kan internetten. Weliswaar via mijn eigen mobiele Android-Wifi, maar toch. Dat blijkt niet zo te zijn. Ik kan niet helemaal onderscheiden of het aan Safari als browser ligt of aan de IPad zelf. Een aantal sites werken gewoon niet goed. Webmail van werk: klik op pc is openen, tap op ipad is echter inzoomen. Dus mail inzien, helaas. GMail: langere mail op pc is scrollen. Op IPad: waar is mijn scrollbalk???? Of anders: waar zijn de pijltjestoetsen???? Langere pagina’s op andere sites: geef mijn scrollbalk terug!!!

Even op menselijk vlak: het kwijlniveau in je omgeving stijgt erg als je de IPad te voorschijn haalt. Omdat ik dat zelf niet zo heb, lukt het me om er erg nonchalant over te doen. Dat verhoogt dan weer de ‘coolheid’ van de situatie 😉 vind ik zelf. De non-verbale reacties om je heen, hilarisch gewoon. Hopelijk gaat dat gekwijl over. Was ‘vroeger’ bij mobieltjes ook zo. Er komt vast een tijd die iedereen een scherm bij zich draagt waarvan de grootte zich aanpast aan de behoefte van dat moment. En er niemand gek van opkijkt.