Tag Archives: Quantified Self

Meten is Leren

Hans de Zwart heeft een presentatie met de titel “Meten=Leren”. Hij neemt een aanloopje met de vraag: Hoe help je mensen strategisch te denken? In zijn ogen kan dat op basis van twee dimensies, namelijk ‘Scenario’s’ en ‘Relaties’.

Als je deze twee op een as zet dan krijg je vier kwadranten die zich laten omschrijven als:
– Old-Boy network
– In-Crowd
– Big Data
– Quantified Self

Hij verwijst verder naar de grondleggers en inspirators van Quantified Self: Vannevar Bush met zijn Memex, Steve Mann als eerste Cyborg en Nicholas Feltron met zijn ‘egocentrische’ jaarrapportages.

Hans stelt prikkelend:
Als de kosten van self-tracking binnenkort laag worden dan wordt jezelf niet meten onverantwoord. En Portfolios? Die kunnen verdwijnen!

De eerste golf QS ging vooral over het meten van fysieke zaken zoals fitness en gezondheid. Het “Meten=Leren” principe zal ook onderwijs beïnvloeden. Hoe? Hij legt het verband als volgt:

Er zijn drie zaken nodig om iets te leren:
1 Een nieuwe activiteit: Iets doen wat je nog niet eerder hebt gedaan.
2 Reflecteren: Om je bewust te worden van wat je leert.
3 Assessment en competentie

Quantified Self ondersteunt dit doordat het alle activiteiten meet. Hij legt daarna een link met gepersonaliseerde onderwijsinstructie. Die mogelijk wordt als we massaal onszelf voortdurend tot in detail meten (mijn interpretatie). Hans voorspelt ook het einde van portfolio’s  In plaats daarvan krijgen we ‘views’ op alles wat we meten aan een persoon.

Hij is ook kritisch:

  • Het is gezond als we af en toe vergeten…. dat gaat verdwijnen als we alles vastleggen.
  • We lopen slaapwandelend de surveillance staat in en het beschikbaar zijn van data baart privacy-zorgen.

Hij is in ieder geval niet angstig en omschrijft dat als het Proactionary Principle: als we niet zeker zijn van de consequenties van techniek, dan moeten we het juist wel proberen. Het tegenovergestelde dus van Precautionary Principle.

Update: De presentatie is hier te downloaden.