Tag Archives: keynote

Innovatie bij NPO – Keynote door Martijn van Dam op #owd19

Ik ben vandaag op de Surf Onderwijsdagen en Martijn van Dam neemt ons mee in het veranderende medialandschap en de impact van technologische veranderingen. We hopen natuurlijk ook op parallellen met de onderwijswereld.

Dat begint voor mij al doordat hij vertrekt vanuit ‘publieke waarde’. Martijn schetst de geschiedenis van de verzuiling, de omroepen die er bij hoorden, tot aan de nieuwe merkuitstraling van NPO. Het ‘ concurrentieveld’ van NPO is drastisch veranderd. Televisie is geen verzameling televisiezenders meer. “Live-TV” is verworden tot een app (1 van de velen) op je smart-tv. Eentje waar je niet zelf kunt beslissen wat je kijkt. Alle andere streaming services nemen een prominentere plek in. TV was een verbinder voor (beeld)cultuur, maar verdwijnt nu tussen andere aanbieders. Het maatschappelijk effect van een verbindend omroepstelsel is aan het verminderen. Wat weer bijdraagt aan fake-nieuws etc.

Om dit tegen te gaan zoeken ze naar hun eigen kracht, met moderne technologie. Noem het algoritmes:

Met slimme spraak-naar-tekst algoritmen alles ondertitelen. Voor mensen die hier afhankelijk van zijn handig, maar het trekt ook kijkers aan omdat ze dit elders niet krijgen. Bleek dus strategisch te zijn.
Het geven van aanbevelingen op basis van kijkgedrag: om mensen uit hun filter-bubble te halen.
Ze meten voortdurend met een panel van 8000 mensen de publieke waarde van hun programma’s.

Zelf stond ik even te kijken van de schaalgrootte van hun content-bibliotheek: 100.000 afzonderlijke afleveringen of programma’s. Hiervoor was het wel nodig dat hun organisatie veranderde, aangezien hun ontwikkel-tak voor technologische ondersteuning zo groot is. Terwijl de concurrenten hier vele malen meer geld in steken. De consument eist echter wel dezelfde kwaliteit, van apps etc. Wie de schoen past … gold dus voor mijn kritische houding ook.

Om de hele transitie te sturen hebben ze een innovatieagenda en werken samen met start-ups.

Martijn schetst een beeld van de underdog, die met beperkte middelen probeert een tegenwicht te bieden aan commerciële doelen. Hij sloot af met prikkelende vragen voor onderwijs, die bij de NPO ook spelen:

Hoe blijft je content aantrekkelijk voor een generatie die 100% digitaal is?
Hoe versterken we het publieke domein in een digitale omgeving die door marktpartijen wordt gedomineerd?
Hoe dragen we bij aan de ontwikkeling van technologie met maatschappelijke waarde in plaats van individuele en commerciële?

Martijn benadrukt dat ze niet hoeven ‘te winnen’ van commerciële partijen, aangezien het doel anders is: cultuur verbinden. Zijn verhaal zit vol met aanknopingspunten voor het onderwijs. Zijn aanmoediging is ook om samen te werken, aangezien de publieke omroep en publiek onderwijs elkaar niet structureel opzoekt. Complicerende factor is daarbij dat onderwijs (op hoger niveau lijkt me) steeds internationaler is georiënteerd, dus wat is zo uniek aan onze eigen toegevoegde waarde?

Bibliotheken, cultuurinstellingen, scholen, omroepen zijn allemaal zelf bezig met hun eigen digitale weg naar de burger. Meer samenwerking dus!

Keynote sprekers op Dé Onderwijsdagen 2012

Ik had dus van te voren mijn verwachtingen op geschreven. Zodat ik achteraf wat doelgerichter kan reflecteren. Na een paar dagen bezinkt je eerste indruk een beetje en vormt je interne mening zich. Samengevat: ik hoopte op èn bevlogen sprekers met aangename spreekstijl èn sterke inhoud met nieuwe inzichten. In het eerste ben ik niet teleurgesteld en de tweede wel. Waarom?

Dale Stephens

Dale Stephens sprak over zijn UnCollege. Een snelle en afwisselende spreker. Voor het live-bloggen moest ik mentaal echt een tandje bijzetten, doordat ik gelijk alles in Nederlands blogde. Zijn boodschap is aan de ene kant universeel: schoolse opleidingen alleen zijn niet zaligmakend voor geluk in de rest van je leven, zeker als je daar te weinig leert en er een hoge schuld aan over houdt. Hij moedigt aan tot het volgen van je eigen ‘onderwijsroute’. Desnoods buiten de traditionele scholen om. En dan gaat het inhoudelijk bij mij wringen: Voor wie is dit inspiratie? Voor de gemiddelde docent of bestuurder? Of eerder voor de onderwijsinspectie en leerplichtambtenaar?

Als ik namelijk twee denkstappen verder maak dan weet ik niet waar het recht op onderwijs ophoudt en de plicht tot leren begint. Dus praktisch gezien: als je Dale zijn boodschap opvolgt als student, pardon BOV-er (Bewust-Ongeschoolde-VSV), zorg dan maar dat je boven de 18 bent en gekwalificeerd. Anders geen onschooling voor jou! Ben je jonger, dan moet je in Nederland toch echt even geduld hebben, voordat je absoluut verzuimer kan worden.

Dus ik kan me vinden in zijn universele boodschap! Maar in de praktijk heb ik er weinig aan toch? Ik heb wel vaker dat gevoel bij buitenlandse voorbeelden. Net alsof bezoeken aan Finland en hun superonderwijs je hier in Nederland helpen. De ideeën zijn inspirerend, maar de autonomie is hier niet na te bootsen. Daarom moet je daar niet gaan kijken als je medewerker bent op een school, maar als je werkt op het MinOCW.

Bas van der Veldt

De andere keynote-spreker was Bas van der Veldt. Erg entertainend, maar ik kon er niet over bloggen. Achteraf logisch, want: wat is nu zijn boodschap? Dat we ze de verkeerde dingen leren en dat we morgen al kunnen beginnen met moderniseren. Niks onwaars aan opzich. Maar het bracht mij niet genoeg diepgang.

In mijn ogen zou Bas zijn toegevoegde waarde op een ander terrein kunnen liggen: hij is directeur van een grote automatiseerder op het gebied van Finance en HR. Hij heeft volgens mij best veel onderwijsinstellingen als klant. Het kan niet anders dan dat hij veel bagage heeft op het gebied van bedrijfsvoering. En als hij een beetje zich zou verdiepen in onderwijsbedrijfsvoering, dàn zou ik zijn mening wel eens willen weten op het gebied van betaalbare onderwijslogistiek, massa-maatwerk en flexibilisering. Zijn oplossingen liggen op veel terreinen waar onderwijs mee te maken heeft. Nu haal ik deze oplossingen alleen erbij om te illustreren waar ik expertise bij Bas verwacht. Ik denk dat Bas prima hierover kan praten zonder dat het een reclamepraatje voor AFAS wordt.

Ik heb me verder wel erg vermaakt met zijn voorbeelden hoe automatisering niet moet.

Kritisch op Keynotes

Plenaire lezingen of presentaties, ik weet het, horen er nu eenmaal bij. Tenminste als je geen onconferentie organsieert. Je levert interactie in, doordat de werkvorm passiever is. Meestal is er weinig ruimte voor het stellen van vragen.

Wat wil ik daar voor terug? Een boeiende spreker! Met de volgende kenmerken:

Spreekstijl: iemand die niet monotoon opleest van papier of powerpointbullets, maar afwisselt in klemtoon, tempo en volume. Iemand die oogcontact maakt met verschillende mensen uit het publiek, die humoristisch is zonder de aandacht op zichzelf te vestigen.
Inhoudelijk: iemand die diepgang brengt, geen open deuren intrapt en me verbaasd. Zijn redeneringen niet uit de lucht laat vallen en argumenten niet baseert op mode-anekdotes.

Soms geef je een spreker het voordeel van de twijfel, een spreker die goed bij het thema past, hoeft nog niet bij mij te passen. Al zou ik maar één keer verbaasd worden! En iets te overdenken hebben dat ik zelf al niet bedacht had …

En op basis van vroegere conferenties, alsjeblieft: géén trendwatchers meer. Ik heb helemaal genoeg van mensen die vertellen dat ‘het gebruik van smartphones’ toeneemt en dat ‘de huidige generatie zo goed kan multitasken’ en dit vertellen alsof het iets nieuws is. De conferenties waar ik kom, zitten over het algemeen vol met bezoekers die op de hoogte zijn van technische ontwikkelingen en in hun eigen organisatie voorop lopen. Het heeft geen zin om ze dan te vermoeien met lijstjes die illustreren: alles meer, alles sneller, alles groter tot we in de techno-hemel zijn.

Maar wat nu als ik live-blog over een keynote die me niet kan boeien of verbazen? Ik merk dat ik dan wel verslag doe, relatief neutraal, maar niet echt beschouwend schrijf. Daarnaast is het tempo bij live-bloggen ook net iets te hoog om een potje te gaan reflecteren. Ik heb wel het voornemen om in de toekomst opbouwend kritischer te schrijven.

Overigens is het vinden van een goede keynote spreker zeker niet makkelijk. Boeiende sprekers die diepgang combineren met een aangename spreekstijl hebben drukke agenda’s. Maar toch…