Category Archives: Conferentie

Het MBO in 2025 op #mbocity

In 3 kwartier neemt Jan van Zijl ons mee over mbo2025. Hij stelt dat we erg goed beroepsonderwijs hebben.

Jan stoort zich duidelijk aan een aantal zaken en ziet trends:

  • Onverantwoorde uitspraken over de arbeidsmarkt: Er komt echt geen enkele voorspelling uit over wat er WEL nodig is over 5 jaar. Doorgaans zitten deze uitspraken er volledig naast.
  • Belangrijk is voorspellen wat er NIET meer nodig is en verdwijnt. Er zijn een aantal beroepen die verdwijnen, zoals in de administratieve sector. Maar altijd onderschatten we wat er voor terugkomt aan beroepen. Technologische vernieuwing levert uiteindelijk meer banen op.
  • Wel voorspelbaar is de veranderende arbeidsrelatie. De frequentie waarin we van baan veranderen, de verhouding tot je werkgever etc. is al een tijd aan het verschuiven. Wellicht zijn we in de toekomst een tijdje ZZP-er, hebben een tijdje geen werk om vervolgens weer een vast dienstverband te hebben.
  • Ook voorspelbaar: Als je nooit van baan verandert, dan verandert je beroep zelf wellicht 5x tot aan je pensioen.
  • Jan stoort zich aan de knip die we op jonge leeftijd afdwingen: op 12 jaar laten kiezen voor niveau en terecht komen in ‘categorale scholen’.

Er was ruimte voor vragen uit de zaal:

  • Kunnen keuzedelen wel in BBL?: als keuzedelen de BBL zelf onder druk zetten, dan kunnen we ons dat niet veroorloven. We wilden keuzedelen zelf, maar voor BBL moeten we daar apart aandacht aan geven.
  • Is het interessant voor studenten om in plaats van stapelen een tweede MBO opleiding te doen? Dit botst met ‘maximale verblijfsduur’. Het kan echter in gevallen nodig zijn. Het voorbeeld dat genoemd wordt, is alle aanwas voor de opleidingen in de kinderopvang. Die vervolgens geen baan konden vinden.
  • Hoe begeleidt je studenten om met veranderingen om te gaan, als we dat zelf niet kunnen? De school is gelukkig niet de enige plek waar ze dit leren. Het zou goed zijn als onderwijsprogramma’s hier op inspelen. Een beetje zoals Competentiegericht Onderwijs dit beoogde. Aldus Jan.
  • Ligt de nadruk niet teveel op kwalificaties? Van beroepsprofiel, naar kwalificatiedossier, naar onderwijsprogramma, naar examenprogramma … zit 8 jaar. Dat kunnen we ons niet meer veroorloven.
  • Hoe maak je het MBO populair? Jan beschouwt het als een persoonlijke nederlaag dat dit niet verbetert is. Het komt door opwaartse druk, verhalen in de media en termen als ‘leerfabrieken’.

 

Opening #MBOCity 2015

Ik ben vandaag de hele dag bij MBO City. De opening wordt gedaan door Jet Bussemaker en Jan van Zijl.

Jan van Zijl sluit aan bij de laatste berichten over ‘kleinschaligheid’ en benadrukt dat het niet moet gaan over de grootte van het gebouw.  Hij voorziet zeker geen grootschalige ontmanteling om kleinschaligheid te bereiken. De grote uitdaging zit in de beroepen van over 10 jaar…. Een leven lang leren, omgaan met veranderingen en de boodschap voor studenten: je vak zal veranderen.

Jet kon vanwege verplichtingen in de Tweede Kamer er onverwacht niet bij zijn. Jammer, maar ook haar agenda wordt geleefd dus. 😉

Ze reageerde wel op de brief over kleinschaligheid: volgens haar heeft het te maken met herkenbaarheid en transparantie van scholen hoe ze dat denken te bereiken. Dit moet daarom in het kwaliteitsverslag terug komen. Ze hoopt dat de inspectie gerichter kan kijken binnen een school in plaats van op instituut-niveau.

Over de gevoelige termen:

  • ‘Collegedirecteuren’: dit is geen wettelijke basis voor een extra managementlaag.
  • ‘Leerfabriek’: dit is niet het oordeel over het MBO van Jet, maar een beschrijving van de beeldvorming. De rest van de maatschappij kijkt er nu eenmaal wel zo naar. Dat wil ze keren.

Onderwijslogistiek van de keuzedelen op #samboict

Martijn Broekhuizen en Jef van den Hurk laten ons een game spelen, met als doel:

  • De organisatie bewust maken van het belang van een aantal keuzen rondom het thema keuzedelen.
  • Consequenties van de keuzen in kaart brengen.

Aanleiding is dat elk ROC met keuzedelen aan het worstelen is, maar ieder het wiel aan het uitvinden is. Op dit moment moeten veel keuzes en belangenafwegingen gemaakt worden. Daarbij ondersteunt het spel. Er komt steeds een casus voorbij, waarbij advies van stafmedewerkers, studenten, ondernemingsraad etc. voorbij komt. Zelf moet je je steeds verplaatsen in iemand die een besluit moet nemen. Na de game vertelt de ROC-bode het hele verhaal met keuzes, besluitvormingsstijl en inlevingsvermogen, ja wel. Anyway, het spel uitleggen is lang niet zo leuk of duidelijk als doen natuurlijk.

In de workshop hebben we de game zelf gespeeld en ik vind het echt een aanrader … We bleken achteraf vooral naar de financiële en organisatorische kant te kijken en 0% te scoren op draagvlak. 😉

Zo te zien wordt de technologie geleverd door T-Xchange.

Implementatie EduArte Suite op #samboict

Harm Deiman en Roland Baks praten ons op de 32ste saMBO-ICT conferentie bij over de implementatie van de EduArte Suite bij het Summa College.

De moeilijkste binnen de suite om te implementeren: deelnemerbegeleidingssysteem en onderwijscatalogus. Ze vertrokken vanuit:

  • Een maatwerk applicatie voor volgsysteem.
  • Verschillende en complexe inrichtingen.
  • Per cluster eigen processen voor examinering.

Om dit aan te pakken werd college-breed een uniforme inrichting afgesproken in samenspraak met het onderwijs en de ondersteunende diensten. Vervolgens werd er een migratie-traject ingezet. Dan komt er altijd viezigheid bovendrijven, desnoods werd er via Excel als tussenstap nog data overgezet.

Harm noemt de volgende succesfactoren:

  • Werken met een uniforme inrichting maakt transparant wat de status is van de school.
  • Op het niveau van directie was er een ambassadeur.
  • Eigenaarschap werd bij onderwijsteams gelegd.
  • Continue communicatie over de voortgang.
  • Een aparte verandermanager met een expertteam voor ondersteuning.
  • Getrapte implementatie: data en procedures binnen onderwijs op orde, training en go-live.

Er kwam een zijdelingse opmerking dat ongeveer 25% van de gebruikers basisvaardigheden mist om te werken met de browser en de PC. Dat herken ik echt wel, dat tijdens de implementatie van een systeem collega’s ‘het digitale rijbewijs uit 1995’ nog niet hebben.

Keynote Nico Baken op #samboict

Nico Baken neemt ons op de 32ste saMBO-ICT mee in de ‘veranderende wereld’. Hij opent met wat filosofie van o.a. Ton Lemaire: “Het grootste risico in een turbulente tijd is niet de turbulentie zelf, maar dat we erop reageren met een denkwijze die niet langer opgaat” … Vervolgens duidt hij onze complexe omgeving. Nico’s lezing is een mengeling van science-fiction en filosofie, waarbij hij parallellen trekt tussen de bouwstenen of netwerken van het leven en van steden. Regelmatig uitstapjes makend naar gen-tech, the internet of things en kritiek op de maatschappij en het bestuur ervan.

Een term die steeds terugkomt is ‘digitale genen’. Blijkbaar noemen we alles wat uit elementen bestaat en wat we ons met een computer kunnen voorstellen, ineens digitale genen.

Ik ben helemaal niet vies van een stevig potje intellectuele oefeningen, maar Nico vind ik moeilijk te volgen. Complexiteit, chaos en netwerken op de schaal van het microscopische tot en met het macroscopische … meestal trek ik het wel. Maar deze keer moest ik toch afhaken. Ik mis steeds het verband tussen de abstracties van Nico en de concrete voorbeelden die er volgens hem bij horen.

Uiteindelijk was mijn publieksvraag aan hem wat nu zijn specifieke aanmoediging is voor ons, werkend in de onderwijssector. Zijn antwoord: ga anders kijken naar schaarste, die is er niet echt, we weten alleen niet hoe we in een netwerk daar mee moeten omgaan. Straks kan iedereen energie uploaden of zorg uploaden …

Dus.

Online leren in balans op #samboict

Leo Bakker van Kennisnet vertelt op de 32ste saMBO-ICT Conferentie over het project “Online leren in balans”. De term “in balans” komt van het bekende 4-in-balans model. Het model beoogt leren met ICT te bevorderen, waarbij de samenhang met visie, deskundigheid, leermiddelen en infrastructuur georganiseerd is.

Aanleiding voor dit traject:

  • Praktische redenen zoals krimp van studentenaantallen, in sommige regio’s lange reistijd en financiële middelen.
  • Grotere ontwikkelingen zoals herstructurering van de kwalificatiestructuur en Focus op Vakmanschap.

Erg opvallend was dat er vaak gestart wordt met ICT vanuit bedrijfsmatige redenen, terwijl gaandeweg de onderwijskundige redenen groter worden. Dat lijkt me principieel ook beter, mits de betaalbaarheid en het rendement van je investering maar niet een blinde vlek wordt. Om dit concreet te ondersteunen komt er een spreadsheet beschikbaar om kosten/inkomsten door te rekenen.

Veel discussie ontstond er over onderwijstijd en de rol van de inspectie hierin. Aangezien online-leren op afstand zeker niet zomaar telt als onderwijstijd. Afwijken van de norm mag soms wel, mits de kwaliteit van je onderwijs aantoonbaar gelijk blijft en je CVB toestemt. Meestal wordt de kwaliteit dan aangetoond met rendement (jaarresultaat/diplomaresultaat) en tevredenheidscijfers, vermoed ik.

Op het Deltion hebben ze ervaring opgedaan met “Online leren in Balans”:

https://www.youtube.com/watch?v=XNB4jzpSzPc

Op het einde advies en tips voor andere ROC’s. Geleerde lessen tot nu toe:

  • In ieder geval lijkt het leren effectiever en geconcentreerder te zijn.
  • De sociale aspecten van ‘offline-leren’ en de ontmoetingen in de klas/school worden wel gemist.
  • De leerresultaten zijn gevolgd en onderzocht door Windesheim. Deze lijken gelijk te zijn gebleven.

Over een week of twee komt de publicatie uit.

Onderwijscatalogus bij het IDCollege op #samboict

Lara Bok en Bram Lankreijer vertellen over hun onderwijscatalogus op de 32ste saMBO-ICT Conferentie. In de doorgroei willen ze voorgesorteerde leertrajecten aanbieden met keuzedelen, aansluitend bij de herziene kwalificatiestructuur. Vanuit hun ambitie maken ze het zichzelf niet makkelijk: Het ID College heeft in haar ambitie staan dat ze maatwerk en gepersonaliseerd onderwijs willen bieden. Dat is bij grote instellingen altijd al een uitdaging geweest, massamaatwerk enzo.

De complexiteit ontstaat doordat je op grote schaal je onderwijsaanbod, de bouwblokjes in je opleidingen, je faciliteiten en de keuzes van studenten combineert tot een werkbare planning. Waarbij de hele onderwijslogistiek nog betaalbaar blijft lijkt me. In hun applicatielandschap betekent dat koppelingen tussen EduArte, GPUntis en SharePoint. Het geheel wordt wel onder architectuur gebouwd.

De uitgangspunten die ze hanteren:

  • De onderwijscatalogus centraal. Het is gevuld met roosterbare onderwijsproducten, die qua omvang per stuk ongeveer 10 weken duren. Het kan ook kleiner, maar zo is het meer beheersbaar. De verwachting is dat je algemene producten kunt hergebruiken.
  • Haalbaarheid boven perfectie! Iets dat ik vaak tegen mezelf moet zeggen, dus had ik wel gevoel bij deze kreet. Soms kun je zo lang bezig zijn met het ideaalplaatje van processen met applicaties dat je eigenlijk nooit aan de slag kunt gaan. De valkuil is dan dat je pas gaat implementeren als alle puzzelstukjes klaar zijn. Terwijl het handiger is om te gaan werken met dat stukje dat haalbaar is.
  • Zoveel mogelijk aansluiten op de bestaande systemen
  • Denken en werken parallel als motto. Het ideaal plaatje van ‘eerst denken, dan doen’ lieten ze los. Normaal gesproken bekijk je eerst je processen, dan de use-cases daarbinnen, dan de functionele eisen en ontwerp en pas daarna ga je bouwen en testen. In plaats daarvan leverde men de basisfunctionaliteit op, waarna steeds meer complexe mogelijkheden worden toegevoegd.

Omdat ik al eerder over het ID College geblogd had was ik nieuwsgierig naar hun applicatielandschap en de integratie tussen systemen. Concreet lijkt het me moeilijk om toe te komen met Untis en maatwerk in SharePoint On Premise als je echt wilt automatiseren. Het komt over alsof je toch veel werk hebt om de gegevens aan elkaar te knopen, aangezien Untis niet uitblinkt in koppelvlakken. Daarnaast vergt de eigen bouw in SharePoint ongeveer 1 FTE voor alleen de functionaliteit op het gebied van de onderwijscatalogus. Maatwerk blijft natuurlijk een keuze, maar dan is het goed om hier rekening mee te houden.

Blogs op het CvI Weblog

Ik bezoek ook vandaag de CvI Managementconferentie en ik mag er conferentiebloggen, gelukkig samen met een groep edubloggers. Alle blogs zijn hier te vinden. Mijn blogs van vandaag op een rij:

Blogs op het CvI Weblog

Ik bezoek vandaag de CvI Managementconferentie en ik mag er conferentiebloggen, gelukkig samen met een groep edubloggers. Alle blogs zijn hier te vinden. Mijn blogs van vandaag op een rij:

Morgen dag 2!

HORA en ROSA: Samenwerken in de keten mbv architectuur #samboict

HORA

Joyce Nijkamp van de UvA presenteert over de “Hoger Onderwijs Referentie Architectuur” HORA. Ik ging hier naar toe vooral vanwege mijn interesse in architectuur in het algemeen. In het hoger onderwijs wordt deze gebruikt als referentie. Zodat instellingen zelf hun eigen versie kunnen maken. Zoals het hoort bij architectuur hebben ze een hele reeks modellen. Twee voorbeelden:

  • Wat me opviel is dat ze bij het onderdeel ‘businessmodel’ het zogenaamde canvas gebruiken van Alex Osterwalder. Voor het eerst dat ik deze ook echt concreet ingevuld zie bij een onderwijsinstelling. Het interessantst is niet zozeer wat er uiteindelijk opgeschreven wordt in het canvas, maar de dialoog er omheen.
  • Voor de bedrijfsfuncties gebruiken ze een model met bouwblokken. Joyce laat concreet zien hoe zo’n model helpt bij het onderzoeken van blinde vlekken en het analyseren van behoeftes of volwassenheid van onderdelen.

Voor samenwerking in de keten is er de zogenaamde “Referentie Onderwijs Sector Architectuur” (ROSA). Daarvoor hebben ze een ketenfunctiemodel.

Hoe helpt dit mij?

  • Door bij tekenen en modelleren niet het wiel uit te vinden en te controleren of ik compleet ben.
  • Complexiteit te verminderen. Natuurlijk een algemeen doel van architectuur.