Het programma van vandaag vervolgt met de volgende sprekers.
Natalie Smolenski is cultureel antropoloog en werkt voor Learning Machine. Fijn trouwens dat mensen met zo’n achtergrond de kruisbestuiving met techniek zoeken. Lovenswaardig ook dat ze de technologie open hebben gemaakt om vendor-lock-in te voorkomen.
Wat ze proberen te realiseren is dat een ontvanger van een credential deze ook echt bezit. Nu moet de ontvanger steeds terug naar het instituut waarvan je je diploma of certificaat kreeg. Deze credentials bevinden zich in je portemonnee in de vorm van een app. (Voor Android hier) Deze app bewaart je ‘sleutels’ die nodig zijn voor de wiskundige ‘klutsformules’ die aantonen dat er niets verandert is aan je certificaat.
Wat ik er super aan vind is dat als Learning Machine als bedrijf verdwijnt of de school waar je op zat niet meer bestaat, dan zijn je credentials toch nog te verifiëren. Duurzaam dus! Wat ik onder de motorkap niet snap is hoe het kan dat een app alles kan verifiëren, waar haalt het de originele vingerafdruk vandaan? Waar leeft de blockchain met deze informatie? Of heeft elke portemonnee de volledige sleutellijst en vingerafdrukken? Als deze vragen onzinnig lijken, dan zit daar het probleem juist zeg maar. 😉
Allan Third vervolgt met het potentieel van Blockchain en de mogelijkheden van een verifieerbare database waar meerdere partijen, die je niet hoeft te vertrouwen, in schrijven. Ja, dat is dubbelop. 😉
- Certificaten
- Werkgelegenheid: alle onderdelen van je Curriculum Vitae zouden aantoonbaar kunnen zijn.
- Reputatie en Portfolio: instromende studenten kunnen aantoonbaar laten zien wat ze al kunnen. Daarnaast zijn leerresultaten van informeel leren als badges vast te leggen. Reputatie is moeilijker concreet te maken in vergelijking met leerresultaten en is doorgaands afhankelijk van wat anderen (peer-based) over je vaardigheden zeggen of waarvoor ze je waarderen. Als dit eenmaal goed gebeurt is dat natuurlijk vast te leggen op een Blockchain.
Met de laatste 2 punten loop je wel de LinkedIn wereld in. Ik vermoed dat het ‘netwerkeffect’ dusdanig is dat mensen gemotiveerd worden dat op LinkedIn te posten. Wil je dat op een Blockchain hebben dan zou de motivatie kunnen komen uit mogelijke werkgelegenheid. Als werkgevers daar kijken althans. Kip-en-ei: niemand kijkt omdat niemand het daar plaatst en niemand plaatst het daar omdat niemand kijkt …
Mijn verslag van het eerste deel van het programma is hier te vinden.