Sociale Innovatie, Technologie en de rol van ROC’s op #mbocity

Marc Vermeulen probeert de volgende vraag te beantwoorden:

Wat kunnen we met een gecombineerde inzet van technologische én sociale innovatie doen om voor lager gekwalificeerden juist wel weer een volwaardige en productieve rol in het arbeidsproces te realiseren? 

Hij waarschuwt voor somberheid. Op de manier van Ivan Illich. De volgende bronnen gebruikt hij:

Marc geeft aan dat iedereen steeds hoger opleiden een race naar de bodem is. Nog meer opleiden is geen oplossing, sociale innovatie wel? En … wat is de rol van (V)MBO-ers in de kenniseconomie?

Om dit te beantwoorden kijkt hij naar de maatschappij als een biotoop met verschillende soorten die afhankelijk zijn van elkaar. Hij werd hierin niet erg concreet, maar biedt wel een aantal vuistregels.

  • Complexiteit vergt creativiteit.
  • Samenwerking is essentieel.
  • De kwaliteit van de relatie bepaalt de kwaliteit van het resultaat.
  • Geen bolwerken maar netwerken.
  • Je bent wie je kent.
  • Niet knoeien maar net-werken.

De rol die hierbij hoort en groter zal worden is die van ‘match-maker’.

Samenvattend: De verdringing op de arbeidsmarkt verscherpt ongelijkheid. Meer onderwijs helpt dan niet. Sociale innovatie mogelijk wel. Gericht op de inschakeling van iedereen. Hij vraagt ROC’s om hier aan bij te dragen. Hij mist ons in de discussies omtrent sociale innovaties.

Eigen indruk: ik had Marc nog nooit horen spreken, zijn presentatie bevat veel data/cijfers/bronnen. Dat vind ik wel lekker. Marc roept natuurlijk wel meer vragen op dan hij beantwoord, maar zijn oproep aan ROC’s komt vanuit het hart.

Wat ik me echt afvraag is of sociale innovatie wel past in het ‘Groeiland’ scenario van Frank Kalshoven