Ik ben vandaag op de Surf Onderwijsdagen in Den Bosch. De keynote belooft te laten zien hoe we tijdens innovatie woorden kunnen omzetten in daden. Paul noemt zijn methodiek “Ten meters of thinking” wat betekent dat hij werkt met een blanco behangrol. Om de verwachtingen even helder te maken geeft hij aan gepassioneerd en provocerend te zijn, dus kom maar op zeg ik dan.
Hij deelt met ons ‘patronen’ en hoe die ons beïnvloeden, want als we ‘de krachten aan het werk zien’ dan kunnen we ‘de toekomstige vorm’ voorspellen. Patronen die de vorm van werk beïnvloeden bijvoorbeeld:
- Circulaire economie, gedistribueerde teams etc beïnvloeden de manier waarop we dingen MAKEN.
- Big Data en AI beïnvloeden de manier waarop we BEWUST worden.
- Moderne vormen van financiële systemen, governance, zelfs blockchain beïnvloeden de manier waarop we BELEID inbouwen.
Verder onderscheidt hij technologie van innovatie en van uitvinding. Vaak hebben we de focus op innovatie maar bedrijven zoals Uber, Spotify of AirBnB vonden geen nieuwe technologie uit, ze gebruikten het echter wel om te innoveren.
Hij moedigt aan om 3 principes in samenhang toe te passen:
- Kwaliteit: doe niet alleen de dingen goed maar doe ook de goede dingen en wissel makkelijk tussen deze 2 perspectieven.
- Aanpasbaarheid: Probeer niet slechts reactief maar ook creatief te zijn. In plaats van slechts alleen pro-actief dus, de tegenstelling die ik normaal gesproken tegenkom.
- Vaardigheden: onder stressvolle omstandigheden moet je kunnen terugvallen op je training.
Hij stelt dat de deze 3 elementen gezamenlijk iets nieuws opleveren (’emergent properties’), liefst op het niveau van het hele team. Vervolgens noemt hij de “Silicon Valley” mindset, die er vanuit gaat dat je zelf/nu/hier start en dat het niet gaat om plannen en wachten maar om leren en creëren. Zelf begrijp ik de aantrekkelijkheid van deze mindset, maar ik heb gemengde gevoelens bij het voorbeeld, gezien wat ‘Silicon Valley’ uiteindelijk de maatschappij heeft opgeleverd. Wel onderschrijf ik de verlammende werking van maar bedenken, plannen, analyseren zonder op gang te komen. Helemaal als het tot Analysis Paralysis leidt en zo alle energie uit innovatie trekt.
Volgens hem hebben goed functionerende teams een paar basis kwaliteiten:
- Sociale veiligheid: Kun je persoonlijke risico’s nemen zonder nadelige behandeling door de collega’s?
- Afhankelijkheid: Kun je op elkaar rekenen?
- Duidelijkheid: Zijn doelen, rollen en resultaten helder?
- Betekenisvol werk: Vinden we het allemaal belangrijk wat we doen?
- Impact: Doet ons werk er toe voor anderen?
Open deur geeft hij toe, maar zo belangrijk aangezien ‘de kwaliteit van de relaties’ randvoorwaardelijk is voor de ‘kwaliteit van de resultaten’.
Paul heeft een aangename manier van spreken en zijn woorden kunnen ook even ‘indalen’. Andere sprekers praten soms snel of gejaagd om het hype karakter te duiden van technologie en dat doet hij niet.
De setting die hij creëert is slim: een behangrol met wit papier waarop hij deels tekent, deels illustraties toont en aanvult en een camera van boven dat zijn verhaal ondersteunt. Mooi alternatief van slides en het maakt interactie tussen de spreker en z’n inhoud ter plekke makkelijker. Op het eind kun je ook pakkend samenvatten door pratend de rol terug te rollen en alles even in beeld te brengen.
Het niveau van provocatie viel ‘mee’, wellicht dat het anders werkt voor andere doelgroepen en voelt het publiek hier dat minder. Hij eindigt met het antwoord op de vraag “Wat moet ik doen?”:
The question is not what to do, but rather who to be.
En dat lijkt me zeker relevant om te bedenken bij nieuwe technologie, wat uiteindelijk toch slechts een instrument of slechts gereedschap is.