Ik ben vandaag op de Surf Onderwijsdagen in Den Bosch, 1931. Deborah Nas opent met de keynote.
De term “disruptief” werkt enorm polariserend. De ene persoon is gelijk enthousiast en de ander haakt af of nog sterker, is tegen. Want “het gaat toch om mensen”. Dat is niet voor het eerst in de geschiedenis. Of het nu de uitvinding van het schrift, de krant, telefonie of tv is, de reactie was:
- Het is slecht voor je geheugen.
- Het leidt tot Informatie-overload.
- Sociale innovatie is onwenselijk voor sommigen.
- Het is slecht voor je hersenen en gezondheid.
- Het leidt tot inbreuk op je privacy.
- Het is slecht voor taalvaardigheden.
De basis voor deze reactie kent Deborah toe aan:
-
Angst is een sterke emotie.
Angsten werken erg motiverend, negatief weliswaar maar gaan gepaard met sterke emoties. -
We redeneren vanuit ons eigen referentiekader.
Bij al die nieuwe technologieën speelt leeftijd ook wel een rol, niet zozeer omdat je op oudere leeftijd niet innovatief meer kan zijn, maar omdat je referentiekader grotendeels bepaalt wordt in je jeugd. Dat is achteraf de ‘normaal’. Alles dat er na komt is anders of verkeerd. Begrijpelijk, maar je moet je er dus wel bewust van zijn. - Als we het niet begrijpen onderschatten we het.
Deborah loopt daarna met ons de technologietrends door, die ze groepeert in “Digitalisering”, “Platforms”, “Artificial Intelligence” en “3D/AR/VR”. Telkens geïllustreerd met voorbeelden.
AI bijvoorbeeld is nu nog vooral chat-based en deze ‘Virtual Assistants’ zitten op het domein plannen en organiseren. Maar er zijn nog veel groeimogelijkheden op andere domeinen dus. Het groeit dan ook naar het inschatten van emoties en interpretatie van taalgebruik.
Één gevolg van alle trends is de zogenaamde “Industrie 4.0” en nieuwe manieren van innovatie en samenwerken. Deze zijn vooral sneller en leunen niet op oudere projectmethodieken.
Vragen uit het publiek:
- Hoe ga je om met de machtspositie van grote platforms? En de ondergang van bestaande omgevingen (waar mensen tevreden over zijn) door relatief kleine spelers die ineens enorm opschalen?
Deborah zegt “we moeten aan de bal blijven” maar vindt dat moeilijk te concretiseren. - Hoe kun je als docent de bomen in het bos onderscheiden?
Deborah moedigt aan om dit niet bij elke docent neer te leggen. Wijs een paar mensen aan voor onderzoek en experiment. Lijkt mij dat visie en focus op organisatie-niveau nodig is om ook rust te geven tijdens veranderingen. - Zijn er voorbeelden van omgevingen die eerst disruptief waren maar nu normaal?
Ja, alles wat nu gewoon werkt daarvan vergeet je dat het ooit speciaal was.
Ik vond Deborah haar indeling van trends praktisch en de voorbeelden treffend. De vertaling naar onderwijs bleef voor mij steken in ‘studenten leren leren met ict”. De kans om op de emotie in te gaan en hoe je als organisatie daar mee omgaat tijdens veranderingen bleef eigenlijk liggen tot de laatste slotvraag.
Als je Deborah vaker wilt horen spreken over onderwijs dan kun je haar hier boeken.