Ik heb ooit toen er nog Grassroots ICT projecten waren, er één ingeleverd. Je moest iets maken, digitale content of een toepassing van ICT in de les uitwerken en daarvoor werd je beloond. Met dat geld was ik in staat een eigen webserver aan te schaffen. Onze ICT opleiding stelde de configuratie samen, ik deed de bestelling en zij bouwden de componenten in elkaar.
Deze webserver gebruikte ik vanaf 2007, voor het zelf hosten van blogs, een familieforum en een backup systeem. Achteraf kan ik zeggen dat ik er ontzettend veel van geleerd heb. Meer nog dan van het grassroot projectje zelf.
- Één server maakt nog geen datacenter, maar de principes en systemen waar ik mee te maken kreeg, hielpen mij ontzettend begrijpen waar een ICT afdeling zich op hoofdlijnen mee bezig houdt. Althans voor een deel. Voor anderen niet altijd aanwijsbaar, maar het hielp me zinvolle dialogen te voeren met specialisten. Vooral als je behoeftes van eindgebruikers moet vertalen naar oplossingsrichtingen.
- Wat begon als hobby, liep uit op een zorg. Daarover zo direct meer, maar er is een analogie met een school die eerst zelf alles op ICT-gebied beheert en later juist hierop ontzorgd wil worden. De specialistische expertise die nodig is om zelf het totale beheer op alle ICT te voeren, is natuurlijk geen hobby maar een professie. Toch wordt dat na verloop van tijd een zorg, zoals met alle specialistische kennis die niet tot je kernactiviteiten behoren.
Welke zorg leverde mij deze hobby op? Ik loop het even door van “onder naar boven”:
- Het bezit van een apparaat. Bijvoorbeeld de harde schijven. Deze gaan gemiddeld 10 jaar mee. Maar waarschijnlijk korter als deze onafgebroken aan staan. Op een enkele dag na draaien ze nu 7 jaar non-stop. Vervanging betekent verdiepen in merken, types, aansluitingen etc.
- Het voeden en koelen van het apparaat. Een server op een zolder waar de zon op staat en een groepenkast die af en toe uit moet tijdens klussen levert allemaal zorg op.
- Het aansluiten van het apparaat. De router moet snappen hoe hij internet verzoeken verbindt, de verbinding met de provider moet bekend zijn en ingesteld worden etc.
- Het besturen van het apparaat. Initieel werd er Windows Server 2003 op geïnstalleerd. Deze is eigenlijk aan vervanging toe, maar upgraden van een serverversie betekent weer ontzettend veel inlezen en puzzelen (voor mij althans). En allerlei zaken opnieuw installeren.
- Het beveiligen van het systeem. Een virusscanner installeren gaat nog wel. Maar het niveau van bescherming gaat nog verder. Ik gebruik BruteProtect om WordPress te beschermen en Cloudflare om DDOS aanvallen te weren. Wellicht vraag je je af, of ik wel interessant ben om te hacken? Daar maken scriptkiddies en crackers geen onderscheid in, want ze scannen systemen automatisch of er op ingebroken kan worden. Dan doet het er niet toe of mijn identiteit gegevens interessant zijn, de rekenkracht van een webserver is in een botnet altijd handig.
- Het onderhouden van je applicaties. In mijn geval moet de server PHP snappen, een MySQL database hebben en web-pagina’s kunnen serveren met Apache. Per stuk moet je ze up-to-date houden, anders worden ze lek geschoten. Deze applicaties blinken nou niet echt uit in gebruiksvriendelijkheid en mooie schermen. Hoeft normaal gesproken ook niet, omdat dat voor de gemiddelde nerd alleen maar afleidend is. WordPress blogs zelf onderhoud ik met InfiniteWP.
- Het backuppen van je database en bestanden. Ik gebruik Crashplan voor de bestanden en InfiniteWP voor de databases.
- Het up-to-date houden van kennis over dit alles. Voor de IT professional zijn dit meestal allemaal leuke dingen, maar het aantal terreinen waar je kennis van moet nemen is hoog. Ik abonneerde me op blogs en twitteraccounts, wist forums met vragen te vinden etc.
Samengevat: ik wil het apparaat niet bezitten, aansluiten, voeden, koelen, besturen en vernieuwen. Ik wil het systeem dat er op draait niet hoeven te beveiligen, onderhouden en backuppen. En ik wil er steeds minder van weten. Laat dat nou net parallel lopen met de SAAS en Cloud ontwikkelingen die we als organisatie meemaken. Het kan nog lang niet altijd en overal, maar vandaar dat ik de behoefte aan ontzorging snap. En ik alternatieven ga zoeken.