Behalve dat de term “Web 2.0” een slimme truc was om na de eerste dotcom-zeepbel weer wat leven te blazen in zijn opvolger, een reeks conferenties te starten door de bedenker van de term en bekritiseerd werd als hype van techno-utopisten, betekende het in mijn ogen wel degelijk iets. Nu is daar al veel over geschreven, maar wat doe je als niet alleen de hype voorbij is, maar ontwikkelingen daadwerkelijk verder gaan. Meestal leidde dit tot discussies over wat dan precies Web 3.0 en Web 4.0 etc zou zijn…
Dan kun je als bedenker van de oorspronkelijke term, ook maar beter de opvolger verzinnen. En dan niet de voor de hand liggende (3.0). Want 1, 2, 3, 4 is zo lineair, terwijl alles toch exponentieel toeneemt. Wet van Moore enzo. Enter “Web Squared“. Oftewel: het web in het vierkant, in het kwadraat, tot de macht 2, web^2 etc. Een web waarin fysieke objecten een informatie-schaduw hebben en real-time gekoppeld zijn via een “Internet of Things“.
Nu had de term “Web 2.0” een hele serie tegenhangers, Enterprise 2.0, Business 2.0, Library 2.0, Government 2.0, Education 2.0 etc. Dus ik vraag me af of “Web^2” zachtjes gaat verdwijnen of dat het net zo’n vlucht neemt èn ook een serie tegenhangers krijgt. Learning^2? Vooralsnog roept het meer vragen op dan antwoorden:
- Wat betekent het om te leren in een omgeving waarin fysieke objecten allemaal “connected” zijn?
- Welke nieuwe werkvormen zouden kunnen ontstaan?
- Hoe leer je om te gaan met de nog grotere stortvloed aan data en informatie?
- Zou dat van invloed zijn op de manier waarop kennis verkregen of geconstrueerd wordt?
- Zou dat van invloed zijn op de manier waarop we vaardigheden aanleren?
- Welke overeenkomsten zijn er met de didactische mogelijkheden van Augmented Reality? Als user interface tussen fysieke objecten en hun informatorische schaduw?
Anyway, zomaar wat mijmeringen… ik zag al wel een soort van toepassing bij “Beyond Distance“.