Ik ben vandaag op de 36ste saMBO-ICT Conferentie te gast bij RijnIJssel, waarvoor dank.
In de tweede keynote vertelt Wilfred over hoe ICT het MBO kan versterken. Na de warming-up gaat hij verder in op adoptie en verandering.
Waarom adopteert het beroepsonderwijs digitalisering relatief traag?
- We zijn slechte inschatters van de impact van technologie: We over- en onderschatten voortdurend de gevolgen. De CD-Rom is een revolutie en de GSM heb je nooit nodig bijvoorbeeld.
- De complexiteit wordt snel groot, alsof je schaakt op meerdere borden tegelijk. Zowel de infrastructuur, de processen, de didactiek, de professionalisering … alles heeft te maken met alles.
Belangrijk is steeds om doelen te stellen en hier op te koersen.
Kun je met ICT een krachtige leeromgeving realiseren?
Ja, mits je aandacht geeft aan didactiek, context en professionalisering. Leertechnologie maakt slecht onderwijs niet beter. Het medium dat je gebruikt om leren te ondersteunen is minder belangrijk dan HOE je deze inzet (Hattie, 2009). Wilfred vult dit wel aan met de opmerking dat ‘het medium het leren bevordert, hindert of benadeelt’.
Al met al is de gebruiksvriendelijkheid van ICT wel toegenomen, maar de verwachting des te meer. Er zijn ondertussen zoveel zaken vanzelfsprekend dat het de verwachtingen bij nieuwe zaken opstuwt lijkt me.
Kijk naar prinicpes naar wat effectief werkt in het onderwijs
Hij beveelt het artikel van David Merrill aan, met de volgende fases van instructie:
Wat steeds terugkomt: interactieve content is eigenlijk pas van kwaliteit als de feedback van kwaliteit is. Waarbij gesproken feedback sterker is dan geschreven feedback. Ik leerde ook een nieuw woord: reflectievloggen. Wilfred pleit hiervoor aangezien bloggen voor veel studenten onaantrekkelijk is.
Wilfred adviseert sterk om niet te verzanden in oeverloze boksgevechten tussen Piaget, Skinner en andere pedagogen of psychologen. Kijkt naar principes die werken, ga daar praktisch mee aan de slag en blijft de aanpak verbeteren.