Onderwijscatalogus: van idee naar werkelijkheid

Ik ben vandaag op de saMBO-ICT gebruikersdag. Wim Arendse van Zadkine vertelt over hun implementatie van de onderwijscatalogus ten behoeve van minoren. Hij stelt:

Flexibiliseren door standaardisering is te vergelijken met componeren.

Conceptueel snappen we dit allemaal wel, alleen de praktijk is weerbarstiger. De onderwijscatalogus is namelijk zo’n spin in het web. Het dient als bron voor rooster-, registratie, begeleiding- en communicatiesystemen. Om het niet te complex te maken, heeft het Zadkine gekozen voor het major/minormodel en standaardsjablonen. Een sjabloon in deze context legt de vorm van een opleiding vast: hoeveel uur les/BPV en hoeveel uur keuzedelen.

Welke sjabloon van toepassing is hangt af van een eigen beslisboompje, met niveau, vol/deeltijd en nog een paar variabelen. Het levert voor elke student op welke vorm zijn opleiding heeft, dusdanig dat een roosteraar er mee aan de slag kan. Welke minor precies gevolgd gaat worden hangt af van de keus van de student.

Mijn indruk:

  • Het gebruiken van ‘templates’ brengt een oneindig aantal routes en opleidingvormen terug tot een overzichtelijkere en beperkte lijst.
  • Het gebruik van ‘minoren’ brengt een oneindig aantal reeksen onderwijsproducten terug tot een overzichtelijkere lijst.
  • De sjablonen zijn niet helemaal te vergelijken met referentiearrangementen, omdat ze niet zozeer inhoudelijk het onderwijs beschrijven als wel de blokken en urenverdeling over de jaren heen.

De presentatie van Wim zoals hij die gaf op de laatste saMBO-ICT conferentie is hier te vinden.